Aah, tis al weer eind november. Heerlijk hè? De Baos en ikke viend dizze tied altied de gezelligste tied die der is. En veural de lekkerste. Al vanof begun oktober ete wij oons de kruppe vol mit kruud-, kokos-, borrel- en peperneuten. In de miest biezondere smaken. Karamel mit zeezolt, pure en witte sukelao, cappuccino en mit truffelsmaak. Ie kunt ’t zo gek niet bedeinken. Wij hebt ’t prebeerd. Want ja! Vake bi’j te bange. Wa’k hier mar wat bangerder veur!
‘Pffff’, zuchtte de Baos gisteraovend naodat e een bakkie van die zutigheid achterover eslaone har. ‘Dit is eigenlijks ok niet best wat wij doet vrouw Biel. Ik heb lèestdaags elezen dat wanneer aj honderd gram van die dingen eet, daj dan minstens aanderhalf ure in een rap tempo lopen mut, umme ze der weer van of te kriegen.’
Ik ware net bezig mit de speculoos van de melksukelao te ontleden toen as hij mit dizze anzegging kwaamp. Nou meinsen. De aordigheid was mij der haoste glad van of. Ja. Echt waor heur. Haoste!
‘Nou. Dan gaore wij zo dommiet toch een paar keer de Hoofdstraote op en neer lopen’, stelde ik opgewekt veur. ‘Die mut barre mooi verlocht weden dizze dagen, he’k eheurd. Mar eerst eempies dizze stroopwafel varianten pruven.’
Ik zatte in kleermakerszit op de grond, mit de rogge tegen oonze zachte baank. In mien huuspak mit zwart-witte koenen vlekken. Mit an mien voeten mien vale Spaanse sloffen, die naor natte honden rèuken. Mien haornen strak achterover ebunden in een flodderig peerdestartie. Mit mien ogen dichte geneut ik van de speciale combinatie van mien lekkere traktatie en meuk der een tevreden geluud bij. Hmmmm … hmmmm … hmmmm … As beelddeinker hej der nou vaste al een beeld bij. Aj meer een geluuddeinker bint, muj nou even ’t geluud van een zwarm bijen naost oen oren veur de geest halen. Zo! Dan weej ja nou persies hoe of ik der bij zatte.
‘Wij kunt zo dommiet ok wel even lekker daansen gaon’, meldde ik mit volle mond. ‘Hale wij de platenspeuler veur de dag. Lekker swingen op Proud Mary en zo …!’
De Baos leek ’t een barre goed idee te vienden, want veurda’k der arg in har, was hij de deure uut estèuven umme binnen vief minuten weer terogge te keren. Mit in zien narms oonze platenspeuler. Daornao verschenen ok oonze geluudsinstallatie en boxies, allemaolt zo old as Methusalem. Ooit ekocht toen de Baos as klein Baosie stage leup bij Kuukie an Toekie.
‘Donders mooi idee doefie’, glunderde hij. ‘Wolden ie dan eempies de elpees ophalen? Ie kunt ze vaste zo griepen.’
Daor had hij geliek an, vanzölf. Lèestdaags bij ’t uutmesten van oonze zolder ha’k ze zien staon, in een kneuterige duuse in de donkerste tippe. Verdekt opesteld, naost de cassettebaandties. Ik har ze stiekem een drokkertie achteruut egeven, zodat ze niet in de weggooigrage haanden van de Baos belaandden. Mit succes. Hij har ze niet eziene en daormit ha’k ze ered. Waordeur wij nou lös kunden gaon. Nao een stief Drèents kwartiertie stund alles en wij der klaor veur. Ik har de stoelen en de taofels an de kaanten ezet, zodat wij ’t mooi an de ruumte harren. Ikke dan.
‘Nou! Ik bin beneid oj nog daansen kúnt. Mij donkt. Mit zo’n volle boek rol ie dommiet zó veurover, over oonze daansvloere.’
Lachend wachtte ik op de eerste tonen van mien lievelingselpee uut mien verre verleden. Zette mien bienen een endtie uut menare en mien linkerhaand op mien linkerheupe, die a’k een beetie schuun höld. D’aandere narm rechtop in de locht. Daormit leek ik trouwes meer op Freddy Mercury. Al weet ik eigenlijks niet of die wel een zwart-wit koenen pak had, destieds.
De stemme van Vrouw Turner schetterde de laampen zowat uut de fittings, mit heur:
Left a good job in the city
Workin’ for the man ev’ry night and day
And I never lost one minute of sleepin’
Worryin’ ‘bout the way things might have been
Big wheel keep on turnin’
Proud Mary keep on burnin’
Rollin’, rollin’, rollin’ on the river
Ik trökke mien elastiekie uut mien startie en schudde mien warrige haorbossie lös. Ik leke nou ok nog wel wat op Tina zo! Leek mij zo. Daor gung ik. Net as heur indertied. Springend en swingend. Huppend en wuppend. Op de maote van ’t gerol van de dikke wielen, die mar deur bleven rollen. En rollen en rollen. De Baos lachte hum de buze uut, intied hij tussen oonze collectie nostalgische muziek zat te snuien.
Toen ’t plaatie ofeleupen was, wa’k kats achter de poeste. Mar dat leut ik natuurlijk niet marken. En dat de pepernoten mij deur d’hoed stuiternden, zee’k ok niet. Vrolijk huppelnd daanste ik richting mien discjockey umme een aander plaatie an te vraogen. Nou ik der achter ekomen was da’k eigenlijks best nog wel smu in de heupen ware, bedacht ik ineersten wat neis. Zul ik nog … net as vrogger … ?
Ik vreug de Baos een endtie an de kaanten te gaon, waornao ik mien toefie haor weer vaste bönd. Deud een stappie naor veuren, gooide mien beide narms in de locht, bèug veuraover en zonder der wieder over nao te deinken, zette ik mien beide haanden mit een zwierige zwei op de grond. Een halve meter veur de keukendeure. Mien bienen zweide ik enthousiast achter mij an, hoge deur de locht. Op de tonen van Black Sabbath zien Paranoid gung’k. ’t Leek haoste wel in Slow-Motion. Ast niet zo snel gung. De cappuccino, stroopwafel en melksukelao leupen mij terogge in de mond toen mien konte mit een smak tegen de deure an batste. Waordeur ik deur mien ellebogen en mien polsen zakte en mit mien kop op onze onzachte vloere belaandde. Daor bleef ik as een zoltzak hangen. Tussen de keukendeure en mijzölf.
In een poging mij uut mien knuppe te bevrijden, greep DJ Axe mij bij mien rechternarm en trök tegeliekertied an mien linkervoete. Mar daorbij was hij mij, dochtte mij zo, nog veule arger an ‘t riloren. Schuddeboekend plofte hij naost mij neer en wreef de lachtraonen uut zien ogen toen a’k weer uut de warre ware.
‘Ooh, ooh, ooh, mien Tina toch!!’ schaterlachte hij. ‘Wat deink ie nou dan! Daj nog een jong maagie bint? Ie bint ja net zo’n tuimelbeker mit oen capriolen!!’
Mij gloepens zielig vulend, masseerde ik ofwisselnd mien pienlijke narms en veurheufd en stotterde: ‘Ja man! Wat deink ie dan. Ik doere elke dag de haandstaand heur en normaal esprèuken lukt mij dit altied. ’t Komp vaste deur al die peperneuten!’
Nou, moi hè!
Yvonne Bijl-Hooijer
Sinterklaas is bijna jarig en geeft als reactie
dat het de hoogste tijd is voor een mooie winactie!
wat je daarvoor moet doen, ach niet eens zoveel
even een duimpje of een hartje en dat je dit berichtje deelt
en als je je nu afvraagt: Wat win ik daar dan mee?
dat is een boek van ‘De Baos & Ikke’. Deel één of deel twee
vertel daarnaast ook even waarom je dit graag wint
dan geef ik dat straks door aan de bijna-jarige Sint!
De winnaar maak ik op 2 december bekend
hopelijk is degene ermee in zijn of haar element
