Ik valle mar metiene mit de deure in huus!! Ik bin te dikke. Aah nou, niet alles van mij is te dikke heur. Mien scholders bint best slank en mien oogleden ok wel. Mien tienen en mien knienen kunt der ok nog best mit deur. Mar mèensen! Mien boek. Mieterdag! Die slat écht alles. As ik mijzölf de leste tied in de etalageroeten ziere, dan dèenk ik steeds vakerder dat der een zwangere vrouwe naost mij löp jong, die minstens 10 maond in verwachting is van een zesling of meer.
‘Heej Baos!’ zuchtte ik, intied ik zorgelijk aover de bolronde bulte in mien zunnige zomerjurkie streke. Quasi verliefd slenterndn wij haand in haand aover de Hoofdstraote. ‘Vien ie mien boek ok te dikke? A’k zo deur doere bin’k dommiet net Bessie Turf!’
Percies veur de ingang van Gerans bleef hij abrupt stille staon. Keek mij recht in de ogen, staarde een paar tellen andachtig naor mien volle boek en keek mij vanneis recht in de ogen.
‘Ja, dat is ie zekers. En nou aj ‘t zegt! Ie begunt inderdaod wel wat op Bessie Turf te lieken!’ antwoordde hij eerlijk en oprecht. En! Hiel eerlijk. Ik holle best wel van eerlijkheid en oprechtheid heur, mar niet as ’t umme mijzölf giet. Dat snap ie zekers wel. Hij had toch ok kunnen zeggen dat ’t best mit völ. Of zoiets! Of niet dan!
Mit hij mit zien wiesvinger argens tussen mien veier vetrillen porde, zee hij: ‘Mar ie hebt ja ok drei kiender ehad.’ Nou, daor ha’k ok niks an.
De umvang van mien dikke pokkel zat mij echt waor behoorlijk dwars za’k oe vertellen. Mar ja. Much ik klagen? Ik leefde ok niet echt op water en bleekselderij mu’k toegeven. En dan der bij. Wij hadden vekaansie. Dat betiekende miestal een paar keer in de weke barbecueën. Mit de neudige saussies, snacks en aandere snelle caloriebommen. En natuurlijk lekker vake uut èten. Ik keuz dan miestal niet écht magere gerechten. Want ja. Wees eerlijk! Ie bestelt butendeure toch ok gien kruppe slaot en een bossie wortels. Nou dan! Ikke ok niet! Mar goed. Mien boek begunde al mooi op een rollade te lieken. Een touwgie derumme. Et Voilà. Ik muche mit Karstfeest wel knap uutkieken da’k niet mit boek en al in de braodpanne belaandde. Der zat mar ien ding op. Ik musse zo rap meuglijk van mien volle vetkwabben of. Mar hoe!
‘Wat bi’j toch an ’t doen!’ beulde mien mit èter zaoterdagaovend van onderan de trappe. ‘Schiet toch ies wat op mèense. Ik heb een taofeltie bespreuken umme half zeuven.’
Ik zatte net mit mien kop onderin de la van mien klerenkaste, driftig op zeuk naor mien huidkleurige, oerdegelijke reconstructiebroekie uut de veurige eeuw. Die mien boek veur een paar uurties in ‘t gareel holden kun. Toen’k hum evunden har, zwiepte ik behendig mien bloesie uut en leut ik mien dreikwart broek aover mien enkels zakken. Beide dingen hung ik aover een hanger en vervolgens in de kaste. ’t Harnas legde ik op de grond, stapte in de smalle opening en wurmde hum naor boven. Aover mien billen en konte. Ik dreide en zweide en trök. Ik kreunde en steunde en pök. Beug veuraover en leunde achteraover. Höldt mien boek in en trök deur. Aodemde een beetie uut. De stof schoerde en schaafde. Ik wurmde en wiemelde. Nog een klein stukkie en ja! Ik har hum an. Pfffff. Eindelijk.
Naoda’k mien neie zalmkleurige jurk der aover anetrökken har, streek ik intens tevreden aover mien platte boek. Ah! Weg was die pofferige pèense. Missie eslaagd. Mien lief was in sjeep. Wat nou Bessie Turf.
‘Zo …!’ lachte de Baos toen a’k van de trappe schreed asof ik mitdeed an de Honeymoon Show en mien toekomstige echtgenoot mij dolverliefd en super gelokkig in ’t vizier kreeg. ‘Ie gaot naor boven as Willem-Alexander en ie koomt as Maxima weer onderuut.’
Persies umme half zeuven kuierdn wij ’t terras op van oons lievelingsrestaurant en zette ik mij op een holten stoel. Keersrecht zat ik. Niet da’k ok mar iets aans kun trouwes.
‘Neem ie ok een veurgerecht mien doefie?’ informeerde mien maot mit de donkerbroene menukaorte tussen zien beide haanden.
‘Noh, nee joh’, fluusterd’k benauwd. ‘Lao’k dat vandage mar niet doen.’ Ik trökke mien rogge nog wat rechter en mien scholders wat naor achtern. Dat corset zat ineersten wel arg strak umme d’hoed. Ik wusse nou hoe as een worssie in een vacuümverpakking zich vulen mus.
’t Gevangen gevuul wördde der niet bèter op nao een paar slokkies drinken en een halve portie zalm. De geur van de patat steeg vettig op naor mien geplette maage, wat mij lichtelijk beroerd meuk. Mit trillende haanden streek ik aover mien geplaogde lief. Scheuf van links naor rechts. En van veurn naor achtern. Zat op ’t puntie van mien stoel. Hung achteraover en wreef intied een paar zolte zwietdruppelties van mien neuze.
‘Giet ’t een beetie mit oe?’ vreug mien taofelgenoot belangstellend en mit volle mond. An zien tevreden blik te zien geneut hij barre van zien medium ebakken biefstukkie en van zien bierties. Mar ja. Hij had ’t ja ok an de ruumte onder taofel.
‘Ie liekt een beetie onrustig te worden. Smak ’t oe niet?’
Ik schudde wild mit mien kop. Mien harte bonkte mij jachtig in mien keel, waordeur ik der gien hap meer deur krege. Allemachies! Die vis kun niet meer zakken. En zeker niet meer zwummen. Hij bleef stikken onder mien beide oksels. Waordeur mien kipfilleegies umvangrieke vorms annamen. Daornaost vuulde ‘t asof mien longen nog niet veur de helfte de normale hoeveulheid zuurstof binnen kregen. Waordeur ik dreigde te stikken. Zo leek ’t althans. As een vis op ’t dreuge hapte ik naor aosem. Mien ogen wördden zo groot as pizzaborden.
Oeh! Bliksiekaters! Dit was niet goed! Ik musse vurt. Dat ding mus uut. En wel metiene en ’t liefst nog eerder.
‘Eet mar een beetie deur ieje’, piepte ik, intied ik de inhold van mien bord onrustig hin en weer scheuf. ‘Dan gaore wij zo metiene op de keet an. Mien goed zit mij veuls te strak.’
‘Oen goed zit oe veuls te strak?’, herhaalde hij mij verbaosd. ‘Daor ziej aans niks van heur. Ie hebt een mieters mooi figuurtie in die jurk. Niks meer te zien van oen Bessie Turf. Mar eh … wa’k mij wel ofvraoge! Hej een opvlieger of zo? Ie hebt iniens zo’n rooie kop!’
Keerls en reconstructieonderbroeken. Ik wete soms niet wa’k der mit anvangen murre.
Yvonne Bijl-Hooijer
yvonnebijl.nl Uut mien boek: ‘De Baos & Ikke II’. Te koop via: yvonnebijl.nl, Gerans Hoogeveen en Monre Woondecoratie Hollandscheveld
