Ingezonden: Zo’n warme drol

De hond in huis is al jaren dood, zo af en toe komt hij voorbij op een foto of in een herinnering. ‘Onze’ Twist was een schat van een hond, een plezierig beest met een kwispelende staart en Bambi-ogen. Maar, je weet het wel, deze viervoeter moest ook uitgelaten worden. In het park om de hoek is het makkelijkste, maar daar kwam ik destijds niet graag. Als de viervoeter daar een drol produceerde liep ik kans om zelf in een drol te trappen van een andere viervoeter. Met andere woorden, er werd niet opgeruimd, er werd niet gehandhaafd en er waren minder voorzieningen. Alhoewel, er waren hondenuitlaatstroken, afvalbakken en zakjes voor kakjes gratis te krijgen. En dat al jaren. Maar het boeit niet, zeker niet als de meeste baasjes er zelf de neus voor ophalen.

‘Grietje, zou jij een keer een activiteit willen doen met de leerlingen van beide scholen in de wijk?’  Ik herinner me de vraag nog goed. Ik had er wel zin in, in het kader van ‘we wonen in dezelfde wijk, we kunnen ook lief doen tegen elkaar’. Daar wil ik wel aan meewerken. ‘Leuk, ga ik iets bedenken voor in het park’.

Daar is het gestrand. De activiteit is wel doorgegaan, maar binnen. In het park was het te vies.

Het park om de hoek is zo belangrijk. Dat stukje groen om te spelen, te sporten en te recreëren. Lekker een ijsje eten of even met de neus in de zon en genieten van dat wat groeit en bloeit. Het heeft een aantal jaren geduurd, maar het park in wording is inmiddels een park met een visie en een plan. Meer aandacht voor biodiversiteit, niet alles glad en strak gemaaid. Het lijkt misschien wel netjes, het is de dood voor alle kleine beestjes en kleine zoogdieren. Overal is iets van te vinden en over te zeggen maar een park om in te spelen, te sporten en te recreëren mag er echt wel ‘leuk’ uitzien. Met hier en daar wat meer kruiden en hogere soorten. Het maakt het park nog levendiger.

In het park om de hoek worden nog steeds de honden uitgelaten. Bij iedere ingang, uitgang staan afvalbakken. Ze worden regelmatig geleegd! Daar ligt het niet aan. De honden worden aangelijnd uitgelaten en de hondendrollen worden keurig opgeruimd. Heel veel hondenbezitters kennen het gevoel van de warme drol in een zakje. Je wilt er zo snel mogelijk van af want helemaal fris voelt het niet.

Sinds de herinrichting van het park maakte ik mij vooral druk om het gedeelte van spelen en sporten. Mag het alsjeblieft schoon blijven van de hondenpoep. Vlaggetjes heb ik gemaakt en met groepjes kinderen in het park bij iedere dikke drol in de grond geprikt. Die actie hebben we nog wel vaker gedaan. Ook de drollen inspuiten met gekleurde kalk was favoriet bij kinderen. De acties haalden de krant, de handhaving was wat vaker in het park aanwezig en iedereen schrok wel van de hoeveelheid vlaggetjes die telkens bij elkaar in het park stonden. 100 vlaggetjes in een klein stukje van het park was geen uitzondering. En iedereen die het zag zei, ‘bah, wat vies, waarom ruimen ze het niet op?’

Dat is de vraag die ik mezelf ook steeds stel. Waarom ruim je het niet op? Waarom stop je de hand niet in een zakje en laat je die over de warme hondendrol glijden om er zeker van te zijn dat je alles meeneemt. ‘Bah, wat vies, dat vind ik zo smerig?’ Is dat de reden?

En deze week ben ik bloemen gaan maken, van crêpepapier in allerlei vrolijke kleuren. Die zitten vervolgens vast aan een prikker en de eerste lading bloemen is in het park, naast de ingang van de basisschool, bij de drollen geprikt! We hebben allemaal liever bloemen in het park dan de drollen. Baasjes van al die honden, groot en klein, neem een zakje mee, pak die warme drol en ruim het op. Het park is voor iedereen, maar niet voor hondendrollen!

De lente is begonnen!