Het kon niet uitblijven. De gele hesjes hebben ook de Nederlandse straten bereikt. Gemeenschappelijk standpunt van de voorlopig nog in kleine aantallen opgekomen hesjesdragers is dat ze “er klaar mee zijn” en dat “genoeg genoeg” is. Waar men klaar mee is en wat er genoeg is dat verschilt van hesje tot hesje. Mocht het dus ooit tot een echte gele hesjes revolutie komen, en mocht die resulteren in het omver gooien van “de macht”, dan is de chaos die daarna ontstaat nu al tot in detail in kaart te brengen.
De natuurbeschermers rollen dan met de anti-rewilding beweging over straat, omgeven door moslimhaters die met vluchtelingenhelpers op de vuist gaan. De ultralinksen proberen de bruinhemden om zeep te helpen en het auto bestand in Nederland wordt meer dan gehalveerd. Het aantal uitgebrande carrosserieën tegelijk meer dan verdubbeld. Bankiers hangen aan lantarenpalen, ziekenhuisbesturen liggen vastgeketend op buiten bedrijf gestelde intensive care bedden en “de massa” zoekt verhit naar de nooduitgang, zich afvragend hoe deze apocalyptisch aandoende ellende toch ooit heeft kunnen ontstaan. Die massa is vergeten dat we zelf democratisch voor deze ontwikkelingen hebben gekozen.
Gelukkig is het nog (lang?) niet zo ver. Maar we moeten niet denken dat het nooit zo ver zal komen, als banken 12% rente rekenen voor roodstand en vrijwel 0% geven voor zwarte cijfers; als ministers met de armen over elkaar ziekenhuizen zien omvallen zonder in te grijpen; als onze kinderen steeds vaker geen les hebben door het lerarentekort; als er geen enkele sociale huurwoning meer bestaat; als roetveegpiet en zwarte Piet niet samen door één schoorsteen mogen; “onze club” niet wint; er nog meer geld naar Europa gaat of als Italië toch door mag gaan met fout begroten.
Als we vergeten dat de wortels van alle grote oorlogen lustig groeiden in de vruchtbare bodem van het ongenoegen van de massa, als we vergeten dat isolationisme en nationalisme verwoestend zijn, moeten we beslist niet denken dat we met een oproep tot redelijkheid, laat staan tot solidariteit gehoor zullen vinden. Als de massa op drift raakt is er geen stoppen meer aan.
Zolang de kloof tussen arm en rijk, tussen bevoorrechten en verpauperden, bestaat en groter wordt zal de drift groeien. Bekijk onze geschiedenis en bedenk dat er nog nooit zo lang voorspoed en vrede in onze omgeving heeft bestaan. Over duizend jaar zullen historici schrijven dat de totale ineenstorting van “de polder” onafwendbaar was geworden. Na een goede aardappeloogst moet de akker immers toch weer twee jaar vrij van aardappelen blijven, als u begrijpt wat ik bedoel.
Als die ineenstorting is wat je wilt, trek dan een geel hesje aan.