HAC63 neemt afscheid van Klaas Nienhuis.

Hoogeveen – Het is een wat mistige donderdagavond, een trainingsavond als vele anderen. Klaas Nienhuis loopt rustig in gedachten verzonken richting de atletiekbaan. In eerste instantie had hij niet door dat zijn trainingsgroep hem al op stond te wachten bij de entree.

Bij het horen van applaus kijkt hij verbaasd op en ziet de rode en blauwe ballonnen die aan het hek hangen. De groep heeft moeite noch kosten gespaard om er een mooie training te maken. Langzaam beweegt de groep zich richting de baan. Klaas kijkt om zich heen en ziet door de mist meerdere vlaggen en ballonnen hangen en hoe dichter hij bij de baan komt ziet hij ook hier en daar wat oude foto’s hangen.

Het is de laatste keer dat Klaas in zijn blauwe trainersjas de baan betreedt en langs de kant staat. Na 14 jaar kan hij wegens zijn gezondheid niet meer de trainingen verzorgen die hij eigenlijk zou willen geven. “Voorheen liep ik makkelijk een rondje mee lopen en kon ik de atleten van tips voorzien. Nu sta ik hier maar een beetje stil en wacht dat er een loper voorbijkomt. Ook bij het rekken en strekken moet ik opletten dat ik niet lang uit op de grond beland.”

14 jaar heeft hij zijn kennis en kunde met zijn atleten gedeeld. De geschiedenis van Klaas bij HAC’63 gaat echter veel verder terug in de geschiedenis. Sterker nog, toen hij 17 jaar was werd hij door een paar vrienden meegetrokken naar een vergadering. Waar het exact voor was wist hij nog niet precies, maar hij kreeg te horen dat ze een paar mensen tekortkwamen en de aanwezigheid van Klaas zou daarom belangrijk zijn. Het agendapunt van die avond: het oprichten van een atletiekvereniging in Hoogeveen. Om een vereniging te beginnen waren een minimaal aantal leden nodig. Mede door de toezegging waren er genoeg leden gevonden en de handtekening die Klaas die avond zette zorgde ervoor dat HAC’63 kon worden opgericht. Klaas heeft uiteraard in de jaren daarna ook veel meegemaakt met HAC’63. Van trainingen in het Spaarbankbos tot de verhuizing naar de nieuwe atletiekbaan. En toen hij met pensioen ging had hij ook de tijd om de trainerscursus te gaan volgen.

Een vrijwilligersfunctie die hij al die jaren met veel plezier heeft vervuld. Hij heeft ook wel spijt van het feit dat hij moet stoppen, want hij beleeft nog altijd veel plezier aan de sport. Het was dus ook een beslissing die hem zwaar viel. Toch heeft hij eenmaal eerder overwogen te stoppen met training geven, dat was vlak na corona. “Toen stond ik regelmatig voor een groep van slechts twee personen. Daar had ik wel even moeite mee, maar gelukkig groeide de groep toch weer gestaag.”

Na de training betreedt de groep van Klaas het sportcafé in Het Activum. Ook hier treft Klaas weer de nodige versieringen aan. Hij wordt gesommeerd om op een versierde stoel te gaan zitten. Na wat speeches van atleten, trainers en het bestuur zie je toch langzaam de emotie bij de altijd goedlachse trainer tevoorschijn komen. Even moet hij zich herpakken als het besef bij hem inzinkt dat het nu echt klaar is. Deze aandacht had hij niet verwacht en aan zien komen. Terwijl iedereen geniet van een gebakje, bedankt Klaas alle aanwezigen voor deze avond en alle leuke momenten die hij de afgelopen jaren met de atleten heeft doorgebracht.

Ondanks dat hij slechts 14 jaar trainer is geweest, laat hij wel veel achter. Veel van de huidige trainers hebben in de loop der jaren veel van hem opgestoken. Zodoende zal zijn kennis ook op volgende generatie lopers kunnen worden door worden gegeven. Wegens zijn jarenlange inzet kondigt het bestuur van HAC’63 daarom ook aan dat zij Klaas zullen voordragen als erelid tijdens de komende ledenvergadering. Daarmee zal Klaas ook na zijn trainerspensioen nog lange tijd aan HAC’63 verbonden blijven.

Tekst en foto van HAC63.