De conflicten in het Midden-Oosten bereiken ook ons land. Ze veroorzaken soms
een kloof tussen mensen in Nederland. Het nieuws over antisemitisme, de noodzaak om synagogen en joodse scholen te bewaken, dringt onze realiteit binnen.
Het zijn pijnlijke herinneringen aan een verleden dat we niet mogen vergeten.
Onlangs mocht ik in Hoogeveen aanwezig zijn bij het leggen van de laatste eenendertig stolperstenen ter nagedachtenis aan alle Joodse inwoners die in 1942
werden weggevoerd en vermoord. Het was indrukwekkend; een moment van bezinning waarin we allen stilstonden bij hun levens en de verschrikkingen die zij hebben doorstaan.
In dezelfde week bezocht ik de moskee in de regio Hoogeveen. We spraken over waarden
die ons allemaal verbinden: zorgen voor elkaar, respect, en saamhorigheid. Twee
ontmoetingen, zo verschillend van aard, maar met een gemeenschappelijke kern.
Het zijn juist deze momenten die mij bewust maken van wat écht belangrijk is.
We leven in een tijd waarin verdeeldheid op de loer ligt. De haat en angst die rondspoken, zorgen ervoor dat mensen tegenover elkaar gaan staan. Maar wat als we
ons richten op wat ons bindt? Het verleden leert ons dat we samen sterker staan.
Racisme en haat zijn vernietigend. De lessen van de geschiedenis zijn duidelijk: we
moeten ervoor waken dat we niet vervallen in dezelfde fouten.
Naast elkaar staan in plaats van tegenover elkaar. De kracht van saamhorigheid
kan ons helpen om het goede voorbeeld te geven aan kinderen. We hebben zoveel
meer gemeen dan dat wat ons verdeelt. Die verbinding versterken met respect en
begrip, dat is onze verantwoordelijkheid. Want dan zijn we een samenleving waarin
iedereen zich veilig kan voelen.