Bavo: de nieuwjaarsrede van onze burgemeester

Nog even en we gaan weer luisteren naar de nieuwjaarsrede van onze burgemeester.
Bavo is benieuwd waartoe hij ons nu weer gaat oproepen. Op 2 januari 2018 riep hij ons op om eens wat vaker in de verrelijker te kijken. Kijken naar de stippen op de horizon. We moeten, volgens hem, de weg verlaten van de middelmaat, zuinigheid en voorzichtigheid. In maart kregen we weer een nieuwe Raad. Onze nieuwe raadsleden waren ongetwijfeld ook aanwezig in die burgerzaal, de plek waar de burgemeester ieder jaar oproept naar meer zelfverzekerdheid. Bavo was er ook. En hij vraagt zich af wat er van de vlammende woorden van “ons Karel” is blijven hangen.
De nieuwjaarsrede nog eens teruglezend met al die prachtige toekomstbeelden over ontwikkelingen rond het ziekenhuis, infrastructuur naar oost en noord, de Tamboer, poppodium en een nieuw huis van Thorbecke, transparant en gelijkvloers, stemt Bavo enthousiast. Onze burgervader had gelijk. Neem een verrekijker en zoek de horizon af.

Maar, wat heeft die oproep nu eigenlijk opgeleverd?
Over drie maanden weer de nieuwe nieuwjaarsrede. Wat zal deze keer het thema zijn? Toch maar weer een oproep aan al die burgers die geen tijd hebben om vrijwilliger te worden? Zal die Weekendschool nu toch echt van de grond komen? Gaan we in de Raad eindelijk meer doen en minder praten? Zal het nieuwe huis van Thorbecke, gelijkvloers en transparant, er alsnog komen? En dat samenwerken zal toch zeker volgend jaar wél gaan lukken? En is “Praat met de Raad” nu inderdaad reddeloos verloren? Zal de Tamboer nu eindelijk een toonaangevend theater worden? En zal Science Drenthe, die moderne museumvoorziening toch nog komen? En tja, zakt Bethesda toch langzaam weg, zo vlak langs die 140 km. spoorbocht? En wordt de IJsbaan een miezerig 400 meter baantje zonder echte tribunes en het zwembad een 25 meter poeltje?
Op 20 september, in die vernieuwde raadszaal, die er wel kwam, met grote tv schermen en al, viel bij Bavo op pijnlijke wijze het kwartje. Wat was dat een dramatische voorstelling.
Ik wist het toen zeker. De burgemeester wil wel maar mist de bevoegdheid. De Raad heeft die bevoegdheid wel, maar gebruikt die niet.
De Raad heeft wel vertrouwen, veel vertrouwen zelfs, in alles en iedereen.
Vertrouwen is mooi, maar…controle is beter.
En, de Raad baseert zich op feiten. Maar feiten zijn slechts bewijzen uit het verleden en zeggen niets over de toekomst.
Kortom, de Raad mist visie, creativiteit, moed en zelfvertrouwen. De Raad mist de verrekijker om naar de stippen van Loohuis te kijken, de stippen op de horizon.
Creativiteit en moed, zelfvertrouwen, geen middelmaat, geen zuinigheid en vooral ook geen voorzichtigheid. Onze burgemeester had gelijk en hij heeft dat nog steeds.