De schooltijd van toen
Hoogeveen – Mijn jongste zus staat er ook op’, zegt een stem vol verrassing en blijdschap tijdens mijn presentatie in Olden Kinholt over de schooltijd van toen. Ik loop naar haar toe. ‘Kijk, mijn jongste zus zit op de tweede rij, die ene met die mooie vlecht.’ Haar stem beeft en haar ogen zijn vochtig. ‘Wat vind ik dit prachtig om te zien.’ ‘Hoe kom je aan de foto’, vraagt ze vol verwondering.
Al een hele tijd ben ik met mijn collega’s bezig met de voorbereidingen voor deze presentatie. In gesprek met bewoners is informatie verzameld over hun schooltijd: waar ze op school hebben gezeten, hoe ze dit vonden en wat hen is bijgebleven. Tijdens de gesprekken komen veel herinneringen boven borrelen.
Zo vertelt een bewoner, toen een meisje van 10 jaar, over haar eerste beloning die haar altijd is bijgebleven: ‘als beloning kreeg ik van de meester een mooi plaatje van een koe. Ik kreeg deze beloning omdat ik mijn sommen goed had geleerd.’ Ze straalt van geluk als ze over deze herinnering vertelt.
De schoolgebouwen van toen, klassenfoto’s, rapportboeken en foto’s van de juffen en meesters komen voorbij op het grote scherm in Olden Kinholt. De reacties van bewoners zijn fantastisch: iedereen doet actief mee, herinneringen blijven aankloppen en de tijd vliegt voorbij.
Voor de presentatie zijn we erg creatief geweest: we hebben foto’s gemaakt van oude foto’s van bewoners, foto’s gezocht in het archief van de Historische Kring, foto’s gemaakt van afbeeldingen uit oude schoolboeken. Voor de aankleding hebben wij oude schoolvoorwerpen geleend van de bibliotheek. Het was veel werk, maar dat was zeker de moeite waard! Aan iedereen die mee heeft geholpen in welke vorm dan ook, bedankt voor jullie hulp.
Gevoelsmomenten op het snijvlak van geluk en verdriet in de ouderenzorg – door Susanne
Over Susanne
Susanne wilde ooit journalist worden. Via omwegen kwam ze achttien jaar geleden in de zorg, bij Treant Zorggroep, terecht waar ze haar hart verloor aan ouderen. Ze werkt al bijna tien jaar als activiteitenbegeleider in woonwijkcentrum Olden Kinholt in Hoogeveen.
Susanne schrijft over wat ouderen beweegt. De gevoelsmomenten die ze toevallig of heel bewust meemaakt tijdens haar werk. ‘Gevoelsmomenten’: je kent ze vast wel. Iets leuks of minder leuk dat gebeurt en ervoor zorgt dat je de emoties voelt stromen. Meestal is zo’n moment snel weer voorbij en vergeten. Toch zijn dit de momenten die een enorm effect hebben op onze bewoners en cliënten.’ Deze – vaak ontroerende momenten – legt Susanne vast voor iedereen die het lezen wil. Bron: Treant
