In gesprek met Frans verstappen

Eind juni heeft Frans Verstappen afscheid genomen van de  praktijk voor fysiotherapie om te gaan genieten van zijn pensioen. Tijd voor een gesprek met een man die zijn werkzame leven als fysiotherapeut heeft gewerkt, waarvan ruim 42 jaar in Hollandscheveld.

Hoe het allemaal begon

Frans is geboren in de stad Utrecht, waar hij tot zijn twaalfde jaar heeft gewoond. Zijn middelbare schooltijd heeft hij doorgebracht in Vleuten waarna hij weer terugkeerde naar Utrecht om de HBO-opleiding tot fysiotherapeut te volgen. Met zijn diploma op zak heeft hij in verschillende plaatsen in Nederland (Den Helder, Arnhem, Rotterdam) gesolliciteerd. De gevraagde vacature in het ziekenhuis in Hoogeveen leek hem wel wat. Zo gezegd, zo gedaan en werd hij aangenomen in 1979. Door een wijziging in het beleid van het ziekenhuis, kwam daar vroegtijdig een eind aan. Een andere baan was al gauw gevonden bij Charlie Timmermans in de praktijk voor fysiotherapie in Hollandscheveld. Deze was eerst gevestigd in het markante pand aan de Riegshoogtendijk, waar na een paar jaar later ook het deel aan de Kerkenkavel werd toegevoegd. Inmiddels is het pand al jarenlang in gebruik als twee woonhuizen.

Hollandscheveld

Werken in Hollandscheveld is één ding, maar er wonen is van andere orde. Na inmiddels in het huwelijksbootje te zijn gestapt met Jolanda, een aantal omzwervingen in Hoogeveen later en de geboorte van de twee dochters, Josefine en Renate, kwam er een mooie woning te koop in Hollandscheveld. Dan toch ook maar wonen in Hollandscheveld en zo kwam het gezin ‘op het Salonwagenpark’ te wonen. Op die plek werd ook de laatste telg van de familie Verstappen geboren, een zoon, Niels. Het gezin heeft altijd met plezier gewoond in het dorp. De kinderen zijn inmiddels uitgevlogen, maar komen nog regelmatig met de kleinkinderen (in totaal 5) op bezoek bij (o)pa en (o)ma.

Eigen praktijk

Bij Charlie was Frans niet in loondienst maar werkte als praktijkhouder. Dat is tegenwoordig te vergelijken met werken als ZZP-er (op notabasis). In 1985 veranderde dat; de praktijk voor fysiotherapie werd een maatschap. Dat betekende medezeggenschap en meer verantwoording. Het pand aan de ‘Rieg’ bleek niet langer geschikt, te klein, onhandig door de trappen en geen oefenruimte. Ze hadden hun oog laten vallen op de oude plek van MEVE (Met Elkander voor Elkander) aan de Blekberstraat. Ideaal, meerdere behandelkamers en een goede oefenruimte.

Na enige aarzeling, het beviel immers goed aan de Blekberstraat, was het tijd voor een nieuwe stap. Een groot gezondheidscentrum met sterke eerste lijns zorg. En zo gebeurde het, een compleet nieuw onderkomen met daarin o.a. de huisartsen, fysiotherapeuten, apotheek, diëtist etc.

Patiëntencontact

Met mensen omgaan vindt Frans geweldig. Volgens hem moet een fysiotherapeut mensenkennis hebben om te ontdekken hoe de persoon in elkaar zit, wat beweegt iemand etc.  Op die manier de juiste aanpak vinden om klachten te verminderen, herstel te bevorderen of pijn te verlichten. Mensen vooral niet veroordelen en Frans heeft in al die jaren ook wel geleerd dat vooroordelen en de eerste indruk vaak niet juist zijn.

Waar hij in Hollandscheveld enorm aan heeft moeten wennen is het dialect. Hij heeft het echt moeten leren duiden. Want in onze omgeving zeggen we nog wel eens iets anders, dan dat er echt wordt bedoeld. Tenminste in de oren van een niet-Drent. Voorbeelden die hij noemt zijn: het kun minder (het goed gaat) en het giet wel (het gaat slecht). Maar door goed te luisteren heeft hij het zich eigen gemaakt en verstaat en begrijpt het prima. Het spreken doet hij niet. “Dat klinkt nergens naar”, volgens hemzelf. Alhoewel hij en zijn vrouw elkaar er wel eens op betrappen dat ze soms ook ‘last’ hebben van de Drentse slag… ‘de deur staat los’.

Tennis

Eén van de hobby’s van Frans is tennis. Hij is al lid van de plaatselijke tennisvereniging HTC sinds ze in Hollandscheveld wonen. Hij heeft jarenlang op zondag competitie gespeeld en is de laatste jaren voorzitter van de club. Eén van de hoogtepunten is de opening van de nieuwe pickleball banen afgelopen mei. Pickleball is een combinatie van tennis, badminton en tafeltennis en wordt gespeeld op kleinere banen. Het is laagdrempeliger dan tennis,  minder technisch en de spelregels zijn eenvoudiger. Een partij is korter, maar in die korte tijd wel dynamischer en intensiever dan tennis. Tennis en pickleball doet Frans zelf niet (meer) omdat hij helaas een kleine afwijking in het gezichtsveld heeft overgehouden aan een hersenbloeding. Hierdoor heeft hij soms een vlek in zijn blikveld, waardoor het beeld niet helemaal doorloopt. Iets wat volgens hem wennen was, maar goed mee te leven is. Hopelijk blijft hem verdere tegenslag bespaart en kan hij volop genieten van zijn pensioen.

Pensioen

Wat hij allemaal gaat doen na zijn pensioen weet hij nog niet precies. Hij is wel een beetje huiverig voor het beroemde zwarte gat. Want hij vindt dat hobby’s leuk zijn als aanvulling/opvulling van je vrije tijd naast je werk. Al zijn vrije tijd vullen met hobby’s lijkt hem nog wat vreemd.

Tot slot wil hij langs deze weg laten weten dat hij dankbaar is dat hij in Hollandscheveld heeft kunnen en mogen werken.  Dat de cliënten ook blij met hem waren is wel gebleken uit de vele kaartjes, prestentjes en goede wensen die hij inmiddels heeft ontvangen. “Mensen bedankt voor alles!” Bron Pr8veld