Vorige week heb ik certificaten uitgereikt aan bijna honderd mensen die tijdelijk in
het AZC (asielzoekerscentrum) in Hoogeveen verblijven. De wachttijd van een asielaanvraag kan
inmiddels oplopen tot een aantal jaren, dus `tijdelijk’ is best wel lang. Hun leven
bevindt zich in een pauzestand. Ondertussen zet een aantal van hen zich in als
vrijwilliger in onze gemeente via het project #Meedoen Hoogeveen. Zo leren
Hoogeveners en de vluchtelingen elkaar kennen. En als je elkaar leert kennen,
ga je elkaar beter begrijpen. De vluchtelingen leren Nederlands en de normen en
waarden in Nederland. Ze doen actief mee en daar wordt iedereen beter van.

Ze helpen bij het Stadsparkfestival, zijn scheidsrechter bij VV de Weide, helpen
mee bij de Zuiderparkrun, spelen gezellig een spelletje Rummikub met bezoekers
van buurthuis de Olde Bieb, helpen daar ook bij de lunch, dragen bij aan het
schoonhouden van de stad en werken samen met IVN aan groenprojecten,
zoals het snoeien, wieden en het planten van bloembollen. Zo helpt hun inzet
Hoogeveen letterlijk en figuurlijk te laten bloeien.

Wat deze vrijwilligers bijzonder maakt, is hun veerkracht. Ondanks de onzekerheid
van hun situatie blijven ze geloven in een toekomst. Veel van hen willen mensen
ontmoeten, leren en iets betekenen.

Bij het uitreiken van de certificaten waren sommige namen een uitdaging om uit te
spreken, maar dat is gelukt. Er waren heerlijke hapjes die de mensen zelf gemaakt
hadden. We sloten af met een fotomoment. Een foto met allemaal blije mensen en
heel veel positieve energie. Daarna wilden veel van de vrijwilligers met mij op de
foto. In hun land van herkomst is een burgemeester een persoon met hoge status
en onbenaderbaar. Zo’n ‘ fotoshoot’ is niet helemaal mijn ding, maar ik ging
geduldig met iedereen op de foto. Want ik wilde hen laten zien dat in Nederland
iedereen gelijkwaardig is. Of je nu asielzoeker bent of burgemeester van de gemeente Hoogeveen.