Wim ten Caat 40 jaar in het onderwijs

Het Wim ten Caat plein is geboren! Ter ere van het 40-jarige dienstverband van Wim ten Caat, is één van de technische leerpleinen op het Alfa-college naar hem vernoemd. Een bijzondere mijlpaal, want Wim begon als leerling elektrotechniek op hetzelfde adres waar hij nu als docent in dienst is. Reorganisaties, verbouwingen, veranderingen in het onderwijsstelsel en in de elektrotechniek. Wim heeft het allemaal meegemaakt. Hoe kijkt hij terug op 40 jaar in het onderwijs?

Duidelijke regels

Van zijn tijd als leerling op de toenmalige CMTS aan de Voltastraat (de Christelijke Middelbare Technische School), herinnert hij zich vooral de volle klassen, de zware schooltas en het regime. We hebben het dan over de jaren 1978 tot 1982. “Er waren gewoon duidelijke regels en daar hield iedereen zich aan. Tijdens de les niet over de gangen lopen bijvoorbeeld. Deed je dat toch en de conciërge zag dat, dan kon je als strafmaatregel met een vegertje de trap in de grote hal schoonvegen. Daarnaast werden alle leerlingen geacht tussen de middag in de kantine te eten. De tafels waren toen gedekt. Zodra je de gong hoorde, werd er een minuut stilte gehouden. Weet je, toen ervaarde je dat allemaal niet eens als dwangmatig, je wist gewoon niet beter. Tegenwoordig is het allemaal een stuk losser geworden.”

Dankbaar

In het voorjaar van 1984 liep Wim spontaan zijn oude school aan de Voltastraat 33 weer binnen. Hij was toen nog bezig met zijn lerarenopleiding. “Ik kwam mijn oud-leraar Roel Stoter tegen en die wees mij op een vacature voor een docent elektrotechniek. Dat vond ik eigenlijk wel spannend, want ik was nog maar net van school, had geen onderwijservaring en ik was nog lang niet bevoegd, had nauwelijks een jaar afgerond van de lerarenopleiding. Roel besprak het met de toenmalige directeur Cees Hoeksma en hij durfde het wel aan. En dus ging ik in 1984 als parttime docent aan de slag. Ik ben hen nog altijd dankbaar voor het vertrouwen dat ze in mij hadden.” In het najaar van 1989 rondde Wim de lerarenopleiding af en was daarmee officieel bevoegd tweedegraads docent. Tijdens zijn laatste tentamen beviel zijn vrouw van hun eerste dochter. “Alles bij elkaar was het best een intensieve tijd. Er viel toch wel een last van mij af.”

Veranderingen

“Qua organisatie was het in vroegere tijden veel kleiner en overzichtelijker. De administratie werd door twee personen gedaan en de adjunct-directeur maakte de lesroosters. Ik zie het grote planbord met ál die gekleurde blokjes nog voor mij. Ondanks dat er toen weinig was geautomatiseerd, was het allemaal wel goed geregeld. Alles was klip en klaar, strak in het stramien. Tijden veranderen. Ook de student. Tegenwoordig is de student mondiger. Hierdoor is de afstand tussen student en docent kleiner. Gevoelsmatig sta je nu als docent meer naast de student, zelfs nu ze ons blijven aanspreken met meneer of mevrouw en niet bij de voornaam.”  Een andere verandering was de verbouwing in 1997, toen vijf schoolgebouwen werden afgestoten en de opleidingen naar de Voltastraat 33 verhuisden. Een geheel nieuw schoolgebouw werd aan het vroegere MTS-gebouw toegevoegd. Wim: “Dat was voor ons docenten techniek even wennen, want het voelde als óns gebouw waar gebruik van werd gemaakt.”

Wim ziet veel veranderingen als een positieve ontwikkeling, hoewel het op technisch vlak in de basis niet veel anders is als eerder. Eén van de nieuwigheden ten opzichte van vroegere tijden is de samenwerking met het bedrijfsleven. “We hebben nauwer contact  met bedrijven en de werkveldcommissie”, geeft Wim aan. “We zitten er nu dichter op, en samen klaren we de klus voor de studenten” Het komt weleens voor dat Wim in het bedrijfsleven oud-leerlingen treft die een eigen technisch bedrijf zijn begonnen of carrière hebben gemaakt. “En soms kom ik oud-leerlingen tegen die nu met hún kinderen hier op school komen! Dat is toch ook weer leuk.”

Missie

Het pensioen is nog niet in zicht wat Wim betreft, want zijn ‘missie’ is nog niet volbracht. Hij is nog altijd voornemens zich in te zetten voor zowel studenten als collega’s. “We leven in een hectische omgeving en daar is goede begeleiding bij nodig. We moeten elkaar daarbij niet uit het oog verliezen en voorkomen dat nieuwe aanwas, student of collega, verzuipt. Daar ligt een stukje zorg voor en met elkaar. Samen moeten we het niveau behouden en bewaken. Dat krijgen we ook terug van stagebedrijven. We moeten het curriculum up-to-date houden om levensvatbaar te blijven. Techniek is en blijft altijd, dus samen moeten we zorgen dat de technische opleidingen in Hoogeveen op de kaart blijven staan! Dat moeten we doen met toegeruste studenten, die we klaarstomen voor het bedrijfsleven. Daar ga ik de komende jaren tot mijn pensioen nog zeker mijn steentje aan bijdragen!”