Echtpaar Scholing viert hun 60 jarige huwelijk

Echtpaar Scholing viert hun 60 jarige huwelijk

Hoogeveen-Namens de gemeente Hoogeveen bracht de burgemeester Karel Loohuis vandaag het echtpaar een bezoek om hun te feliciteren met hun 60 jarige huwelijk.

Mijn ouders Jaap en Siefie Scholing-Blaauw zijn op zondag 18 december 2022, 60 jaar getrouwd. Een mooie mijlpaal in deze tijd. Als zoon ben ik dan onwijs trots om iets te mogen schrijven over de achtergrond van mijn ouders.

Jaap Scholing, geboren 21 februari 1940 in Hoogeveen, en Siefie Blaauw, geboren 24 augustus 1940 in Klazienaveen, gaven elkaar het ja-woord op 18 december 1962 in Hoogeveen. Jaap heeft tot aan hun trouwdag altijd in Hoogeveen gewoond. Siefie woonde tot haar 12^e in Klazienaveen, verhuisde naar Wormerveer, waarna ze op 16-jarige leeftijd in Hoogeveen kwam te wonen. Dat was net op tijd, want Siefie woonde nog maar een paar weken aan de Vondelstraat in Hoogeveen toen ze Jaap leerde kennen bij het volleyballen in Park Dwingeland. Na hun schooltijd, Jaap deed middelbare landbouwschool en Siefie deed de Mulo (zo heette dat toen) zijn ze al gauw aan het werk gegaan.

Na diverse stages bij boeren en veevoederbedrijven kwam Jaap bij zijn vader in de Koudijs veevoederzaak. Siefie heeft altijd administratief werk gedaan. Dit deed ze eerst bij gemeentewerken in Hoogeveen en later bij de veevoederzaak in Emmen die vader Scholing in 1960 was begonnen. Pa en ma werkten toen dus samen bij de veevoederzaak. Pa ging de boer op en langs de boeren met de vrachtwagen en ma op kantoor in Emmen voor de administratie. In die periode, in 1962 dus, zijn mijn ouders ook getrouwd. Na een aantal jaren alleen de veevoederzaak gehad te hebben, zijn mijn ouders een aantal jaren later een tuincentrum/dierenspeciaalzaak begonnen aan de Weerdingerstraat in Emmen. Na een aantal jaren, er kwamen steeds meer silo’s met los gestort voer, hebben mijn ouders besloten om de veevoederzaak af te stoten en alleen verder te gaan met de andere winkel.

In 1974 werden mijn ouders, trotse ouders van hun zoon Jaap Scholing. Dit had wel enige moeite gekost, maar was een gelukkige bekroning op al die jaren samen en wat waren ze trots. In 1980 ging zoon Jaap voetballen bij Drenthina en werd pa Jaap elftalleider. Elke zaterdag op pad naar het voetbalveld en dat met een eigen zaak er naast. Dat was wel een ding. Het voetballen van zoonlief, het aan het veld willen staan als ouders, was slecht te combineren en daarom zijn pa en ma in 1982 gestopt met de winkel en zijn mijn ouders beide in loondienst gegaan.

Mijn ouders hebben veel vrijwilligerswerk gedaan. Dit blijkt ook uit het lintje dat mijn vader 2,5 jaar geleden kreeg, toen hij geridderd werd als lid in de orde van Oranje Nassau. Al die jaren in Emmen veel kerkenwerk gedaan. Ook zingt hij al in koren vanaf 1962. Mijn moeder deed als penningmeester altijd veel administratief werk voor de kerk en voor de school.

In de beginjaren van hun huwelijk deden pap en mam ook veel bij Olhaco in de rol van teamleiders. Ze hebben daar destijds, Olhaco speelde eredivisie, een prachtige tijd gehad. Zijn zelfs met Olhaco naar Italie geweest.

Na een aantal jaren in loondienst begon het ook weer te kriebelen en zijn mijn ouders weer een eigen zaak begonnen. In 1990 terug verhuisd naar Hoogeveen en aan de Hoofdstraat in Hoogeveen een Milo begonnen. Deze zaak een aantal jaren volgehouden, maar op 55 jarige leeftijd, na 5 jaar de Milo gehad te hebben werd mijn vader koster van de Zuiderkerk in Hoogeveen. Een baan die uiteindelijk heel goed bij beiden paste. Veel mensen over de vloer, veel groepen en verenigingen in de avonduren. Al met al hebben ze hier tot hun pensioen in 2005 samen nog een hele plezierige tijd gehad. En hoe uniek is het dat pa en ma zo veel jaren samen hebben gewerkt, dat dit altijd goed is gegaan en dat ze beiden nog goed gezond zijn. Daar doen ze ook wel wat aan. Samen wandelen pa en ma nog regelmatig, zeker een keer of 5 per week door Hoogeveen. De buitenlucht en de beweging doet ze goed. Pa gaat nog naar de sportschool. Ze zijn zelfs nog zo fit dat pa en ma ook dit jaar weer naar de sneeuw gaan en pap straks op 83 jarige leeftijd gewoon weer op de skies gaat staan.

In 2000 trouwde de zoon van Jaap en Siefie met Alja en in 2001 werden ze opa en oma. Inmiddels hebben mijn ouders 3 kleinkinderen waar ze oprecht van genieten. Waar ze kunnen, staan ze langs de skipiste, langs de lijnen van een voetbalveld, langs de bak van de manege om de verrichtingen van hun kleinkinderen te kunnen volgen. Sinds 1969 zijn pa en ma verknocht aan de wintersport en deze passie is overgenomen door zoon Jaap en zijn gezin. Dit maakt ook dat pa zoals benoemd straks in februari weer de latten onder doet om samen met de kleinkinderen te kunnen skiën. De kleinkinderen moeten soms wel even wachten op opa maar zijn ook maar wat trots. Mijn moeder is ook gek op sneeuw en dan het liefste gecombineerd met zon. Ma wandelt en zit in de zon en gaat lekker met de liften door het skigebied.

De zomerpassie van pa en ma vinden ze op Camping de Bronzen Emmer in Meppen. Sinds 1977 komen ze daar elk jaar en ook deze passie is overgegeven aan het hele gezin. Alle kinderen en kleinkinderen zijn daar zomers in wat voor rol dan ook actief.

Nadat pa en ma met pensioen zijn gegaan wonen ze in de Bilderdijklaan in Hoogeveen. Een heerlijk plekje aan de rand van het centrum. Deze plek ligt dicht bij de plek waar ze opgegroeid zijn. Pa woonde aan de van Limburg Stirumstraat en ma aan de Vondelstraat. In hun verliefde jaren stonden ze wel eens bij de lantaarnpaal die nu voor het huis staat.

Nog steeds zijn mijn ouders fit genoeg om met hun hobby’s bezig te zijn. Pa met de muziek, als zanger en/of dirigent en mam met de cijfertjes en vult nog steeds belastingformulieren in voor de ouderen. Onlangs hebben mijn ouders hun huis nog aangepast zodat ze daar echt samen kunnen blijven wonen zo lang als mogelijk. Mijn ouders zijn heel dankbaar en trots dat zij op 18 december hun 60 jarig huwelijk mogen beleven. Dit 60 jarig huwelijk gaan we vieren met de broers en zussen van pa en ma die er nog bij kunnen en mijn neven en nichten. 60 jaar getrouwd, daar moet je bij stil staan.

Ik als zoon ben dan ook dankbaar voor dit feit, maar daarnaast ook vooral heel trots op pa en ma. Ik hoop dat ze nog lang samen in goede gezondheid mogen blijven en dan op naar de 65 jaar!