AOVERLOPERS

Gewoon een prachtige oude foto of ansichtkaart bekijken. Ogen dichtdoen en door de wimpers heen kijken naar het hier en nu. Werkelijkheden lopen in elkaar over. Soms kom je er dan achter dat je met je ogen dicht helderder kunt zien dan met beide ogen wijd open. Soms is de realiteit wel erg hard, maar blijkbaar nodig om erger te voorkomen. Wat is dat trouwens, nostalgie? En waarom lijden we daar meer aan als we ouder worden? Eigenlijk willen we op leeftijd, als we ons realiseren dat we net zo eindig zijn als de gebouwen op de ansichtkaarten zijn gebleken, gewoon terug kunnen kijken op een geslaagd leven. We hebben het goed gedaan, we hebben het beter dan ‘vroeger’, en sommigen hebben ook het idee dat ze het beter hebben gedaan dan anderen. Ze zijn ‘geslaagd’. Ja, want dat hebben we geleerd, dat je ‘geslaagd’ moet zijn in je leven. Als je altijd je best hebt gedaan, en het is nooit wat geworden, dan is er blijkbaar wat mis. Nu wil het wel eens gebeuren dat een leven ‘gewoon’ zo in elkaar zit, dat je alles tegen heeft gezeten. Maar dat zal ons niet gebeuren. Wij zijn ‘geslaagd’. Al die mooie oude dingen, die jeugdherinneringen, ze brengen dat naar voren. ‘Toen’, toen waren we nog in de groei, en kijk nu eens. We herinneren ons ook vooral de mooie dingen van vroeger. Ja, want we willen dat het leven goed was. En dan zo ineens, dan komt er wat op je af. Een klap in je gezicht. Dat schrijft iemand een artikel over ‘vroeger’ en het blijkt helemaal niet zo mooi geweest te zijn. Er zijn dingen gebeurd, die zo hard waren, dat ze nooit gebeurd hadden mogen zijn. Dat zou kunnen gebeuren als we dit plaatje op ons in laten werken. Wat een mooi oud pand. Ooit te midden van andere mooie oude panden. Er zat een slagerij in. Wat zal de slager verkocht hebben? Ouderwets lekker eten? Of toch niet wat we ons ervan voorstellen? Het was een koshere slager. Er ligt een stolperstein voor de plaats waar de gevel stond. Waarom? Omdat we hem weg lieten halen. Niemand die voor hem op kwam. We lieten zijn gemeenschap isoleren. Vermoord.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Fotobewerking : Andy Benjamins Tekst: Albert Metselaar