Vrouwenkeuzestress
Kiekt jullie ok wel ies naor dat programma waorin boeren een vrouwe zuukt? Mit olde boeren. Jonge boeren. Drokke en stille boeren? En die iene boer uut Ruunerwold? Evert? Die niet in de categorie ‘Stille boer’ valt, mar meer in de ‘Altied zwiegende boer’.
Ik magge daor barre graag naor kieken jong. De Baos niet trouwes. Die viendt dat mar een onzin programma en hij argert zich kepot an dat kienderachtige stemmegie van Chantal Janzen. Mar die prissenteert Boer Zoekt Vrouw niet, dus waor hew ’t aover.
Zundagaovend wast weer zover. En mèensen. Ik ware daor ’t hiele weekend al zenuwachtig veur. Wat zeg ik! De hele weke derveur wa’k ok al niks te passe. Musse der steeds an dèenken. Want der waren nog welken die kiezen mussen. Janine en … jawel! Oonze eigen Evert. Janine zat zowat ’t hiele programma in een peniekanval. Daor ha’k gewoon een beetie medelieden mit man. Mar dan Evert. Jonges. Ik wete niet of jullie überhaupt kiekt. Mar die keerl. Van die kop kuj niks, mar dan ok niks oflezen! En dat zul wel makkelijk weden. Want hij zeg miest ok gien drei woorden achter menare.
‘Kom op Evert! Laot oons niet langer in spanning zitten!’ joelde ik tegen oons beeldscharm. Veur mij zaten Yvon Jaspers, Evert, Nans en Maud umme de keukentaofel. Evert was zoas altied de rust zölfe. Nans gung der vanuut dat zij der mit heur droomboer tussenuut kneep en keek asof ze de boerenbuit al binnen had. En dan Maud. Die arme Maud. Zij kreeg ok haoste een peniekanval. Mar zij had ter alles an edaone um Evert in te palmen. Tot een liefdesbrief schrieven én veurlezen an toe. Wel jammer wast dat ze totaal geen sjoechem van hum kreeg. Gien aai aover de bol of een drukkertie in de rogge, zoas Nans wel kreeg. Waordeur ik haoste wel zeker wus dat oonze Evert belangstelling veur Maud had. Dat is gewoon Drèentse tactiek ja. Mar zij had dat niet deur. Och Doen Liebe.
Ik zatte op ’t puntie van oonze baank en beet ondertussen nerveus op mien doem. De Baos zat naost mij mit zien tablet in de haanden, relaxed ’t iene nao ’t aandere filmpie vurt te vegen. Hij had gien last van keuzestress zo te zien en had al hielemaolt gien belang bij de vrouwen van Evert. Ok niet bij zien koenen trouwes. Of veur yoga tiedens ‘t melken. Of veur wat der daor nog meer gebeurde.
‘Toe dan keerl!! Waor wacht ie dan toch op!’
De Baos keek een keer verschrikt op en beug zich weer aover zien kleine beeldscharm.
‘Die keerl is stapelgek op Maud. Dat ziej toch zo. Hij is gewoon een rasechte Drent. Die lat nooit ’t achterste van zien tonge zien. En dat hij niet reageerde op heur liefdesbetuging. Dan ist toch wel dudelijk of niet? Hij is zo verlegen as een klein jochie. Hoe old zöl hij eigenlijks weden. Wat dèenk ie? Muj ze nou zien zitten. Maak toch een beetie an man!’
De Baos grijnsde een keer, mar zee niks.
‘Ik voel voor de een net iets meer dan voor de ander!’ zee Evert iniens mit een stalen gezichte.
‘Ahaaaaaaa. Goed espreuken Evert. Nou weew nog niks’
‘Ik kies voor Maud!’
Ik sprunge op van de baank, greep de Baos bij zien narm en beulde: ‘Ziej nou wel. Oonze Evert toch. Die zeg ’t gewoon. Wie had dat noe edacht. Maud! Och toch. Nou. ’t Zul wel makkelijk weden as ze Drèents leren gung. Zodat ze hum wat beter verstiet. En begrep. Wat zee ik oe. ’t Is een rasechte Drent. Die praot niet zoveule …!’
De Baos keek op van zien beeldscharm en knikte een keer naor mij. Legde zien tablet naost hum op de baanke, pakte zien koffiekoppie van taofel en naamp een slokkie. Rustig dreide hij zich naor mij umme en zee: ‘Ik kenne aans genogt Drenten die wel praoten kunt heur, der bint der bij die hold ja nooit meer op!’
Nou, moi hè!
Yvonne Bijl-Hooijer
yvonnebijl.nl
