Aoverlopers

Gewoon een prachtige oude foto of ansichtkaart bekijken. Ogen dichtdoen en door de wimpers heen kijken naar het hier en nu. Werkelijkheden lopen in elkaar over. Hoe zat het ook al weer met onze ijzeren scheepswerven? We hebben zo rond de 30 werven gehad, en op het laatst probeerde de scheepsbouw te overleven door van hout over te stappen op ijzer. Hier in het rijtje woonde smid Jan Kip. Achter zijn woning, bereikbaar via een steeg, begon hij een ijzeren werf. Hij stierf jong en werd overschaduwd in de herinneringen door de andere ijzeren werven. Er raakt zoveel vergeten. Ieder mens is gelijk, en tegelijkertijd is er geen mens gelijk. Hier speelden kinderen met elkaar, zonder

onderscheid des persoons. Samen met hun ouders, veehandelaren, slagers en andere mensen die onderdeel uitmaakten van onze samenleving, en samen met een gezin dat weggevlucht was uit Duitsland, werden ze opgepakt. Het waren onze ambtenaren, onze burgemeester en onze politiemensen die zich dienbaar opstelden voor het grootste kwaad van de 20ᵉ eeuw. We dempten het Haagje. We braken woningen af, ook de hunne, op één na. We lieten nieuwe appartementen verrijzen, want we zien uit naar goeie tijden, het is hier zo mooi wonen. We kijken met als ouderen en als nieuwe generatie met weemoed terug op de goeie oude tijd. Behalve de niet geboren nazaten van de vermoorde gezinnen. Die kwamen niet, door de moorden. Wat rest zijn stolpersteine, als herinnering aan wie hier woonde, en werd weggevoerd. Wat rest zijn de foto’;s. De tijd van weleer.

                                                                                                                                                                                                                                        Foto: Andy Benjamins Tekst: Albert Metselaar