‘Kanker raakt niet alleen je lijf, maar je hele leven’

Dorinda Lennips-Horsman (38) werkt al zeventien jaar bij Treant en kwam in haar werk als oncologieverpleegkundige en verpleegkundig consulent oncologie vele patiënten met kanker tegen. Als inhoudsdeskundige heeft Dorinda altijd gedacht: ‘Het is niet de vraag of je het krijgt, maar wanneer’. In mei 2020 werd dit voor haarzelf werkelijkheid. Op 36-jarige leeftijd kreeg ze de diagnose darmkanker. Kanker zette het leven van Dorinda, haar man en drie kinderen volledig op zijn kop. Vandaag, op Wereldkankerdag, vertelt ze haar verhaal om aandacht te vragen voor de impact van kanker.

‘Ik was jong en ik stond volop in het leven’, blikt Dorinda terug. Ze was druk bezig met het afstuderen van haar opleiding ‘Management in de Zorg’ toen ze last kreeg van rectaal bloedverlies en een veranderend ontlastingspatroon. ‘De alarmbellen gingen niet direct af. Ik keek het even aan’, vertelt Dorinda. Na contact met haar huisarts ging ze naar ziekenhuislocatie Bethesda van Treant in Hoogeveen voor een darmonderzoek: ‘Ik was bloednerveus. Mijn onderbuikgevoel zei het eigenlijk al: dit zit niet goed.’

Darmkanker

Tijdens het onderzoek werd het onderbuikgevoel van Dorinda bevestigd: ‘Op het moment dat ik wakker werd uit het roesje zag ik dat er blauwe inkt werd ingespoten in de tumor. Vanuit mijn beroep weet ik dat dit wordt gedaan om de tumor te markeren, zodat de chirurg de tumor kan verwijderen.’ Dorinda’s man werd gebeld en op de uitslaapkamer werd de uitslag bevestigd. ‘Ik had hem van tevoren gewaarschuwd: als je gebeld wordt voor een gesprek dan weet je dat ik kanker heb. Maar je moet ook weten dat ik niet direct doodga.’ Met haar kennis over kanker en het mogelijke traject probeerde Dorinda vanaf het eerste moment de klap voor haar omgeving enigszins te verzachten.

Uit aanvullend onderzoek bleek dat er ook meerdere plekjes zaten op de longen en een plek op de lever. Gelukkig bleken deze plekjes geen uitzaaiingen van de kanker te zijn. ‘Ik was ontzettend opgelucht om dit te horen. Deze vorm van darmkanker was goed te behandelen en ik kon hiervan genezen. Het perspectief zag er goed uit. Ik vond mijn drive weer terug en dacht: schouders eronder en door, oftewel kop d’r veur en deur. Achteraf was dit toch makkelijker gezegd dan gedaan, want kanker raakt niet alleen je lijf, maar je hele leven.’

Hard werken

‘Ziek zijn is hard werken’, weet Dorinda nu uit ervaring. ‘Het is van belang om niet bij de pakken neer te gaan zitten. In conditie blijven en gezond eten om zo fit mogelijk de operatie in te gaan. Dat was mijn doel. De operatie op ziekenhuislocatie Scheper in Emmen verliep, mede door mijn conditie, goed. Het lichamelijk herstel ging vlot. Ik hoefde gelukkig geen aanvullende behandeling in de vorm van chemotherapie.’ Acht weken na de operatie was Dorinda weer aan het werk. ‘Dat wilde ik heel erg graag. Ik wilde gewoon doorgaan waar ik gebleven was.’ Achteraf gezien was dit misschien te snel.

Terugkijken is verwerken

Want doorgaan op dezelfde voet bleek voor Dorinda niet mogelijk. ‘Na een tijdje liep ik mentaal vast: ik was moe en snel geëmotioneerd. Alles wat ik had meegemaakt had ik weggestopt in een kastje met een groot hangslot. Ik dacht: die periode is geweest. Ik wilde er niet bij stilstaan en niet terugkijken.’ Gelukkig heeft Dorinda hetgeen wat ze meemaakte wel opgeschreven. ‘Niet voor mezelf, maar meer voor mijn kinderen’, vertelt Dorinda emotioneel. ‘Als ik er niet meer zou zijn, dan konden ze teruglezen hoe het traject gegaan is en hoe ik mij daarbij gevoeld heb. Nu achteraf ben ik blij dat ik zoveel geschreven heb, want ik merk dat terugkijken nodig is om het te verwerken. Er zat veel verborgen verdriet omdat mijn leven veranderd is. Dit heb ik, mede dankzij rouw- en verliestherapie, omarmd. Ik wil dan ook iedereen die met kanker te maken krijgt adviseren om het proces voor jezelf en je naasten vast te leggen.’

Nieuwe balans

Kanker heeft het leven van Dorinda in een ander daglicht gezet. ‘Mijn leven is anders geworden. Ik leef nu nog bewuster en intenser. Elk jaar dat ik er nog ben is een cadeau. Ook thuis mag dit deel van mijn leven er inmiddels gewoon zijn: we praten samen over het ziekteproces, verdrietig zijn mag en we zijn altijd eerlijk tegen elkaar.’ Nu anderhalf jaar later gaat het goed met Dorinda en krijgt ze haar emotionele balans weer terug. ‘De angst om weer ziek te worden verdwijnt ook steeds vaker naar de achtergrond. Als er weer een controle aankomt, is het wel weer heel erg spannend. Dat zal altijd zo blijven.’

Spiegel voorhouden

Dorinda’s ziekte heeft niet alleen voor een nieuwe balans gezorgd, maar het heeft ook haar werk verrijkt. ‘Door mijn eigen ervaringen als patiënt kan ik collega’s een spiegel voorhouden. En dat is erg waardevol. De focus ligt de laatste jaren bijvoorbeeld veel meer op vitaliteit van patiënten voorafgaand aan een kankeroperatie. Dit is een landelijke ontwikkeling die ik door mijn eigen ervaring promoot binnen Treant.’ Dorinda is nu leidinggevende van de Dagbehandeling Oncologie, de verpleegkundig specialisten oncologie en verpleegkundig consulenten oncologie. Ze is ontzettend trots op haar team. ‘Ze zetten de patiënt op één, hebben echt oog en oor voor patiënten. Samen zijn we continu bezig om de kwaliteit van zorg te verbeteren.’

Bewuste keuze Treant

Al vanaf het eerste moment stond Dorinda stil bij de vraag of ze behandeld wilde worden bij haar werkgever Treant. ‘Verwezen worden naar ‘mijn eigen’ ziekenhuis voelde aan de ene kant heel vertrouwd, maar aan de andere kant ben je dan ook niet anoniem. Op het moment dat je in onzekerheid zit, wil je zo snel mogelijk weten wat er aan de hand is. Naast de korte wachttijd wist ik dat ik bij Treant in goede handen zou zijn, omdat het behandelteam bestaat uit verschillende specialisten van Treant en het UMCG. Aan de hand van de uitslagen en de gezondheidssituatie bespreken ze wat de best passende behandeling is. Dit gaf mij vertrouwen in het juiste behandelplan en daarom heb ik bewust voor Treant gekozen.’

[Foto: Treant Zorggroep/Bianca Verhoef – Dorinda Lennips-Horsman doet haar verhaal om aandacht te vragen voor de impact van kanker]