Opinie het roodkapje gevoel van de gevaarlijke boze wolf

Met de komst van de eerste mensen leek alles nog pais en vree. De mens leefde als nomade en dode dieren om zichzelf en hun kroost van eten te voorzien. Dat deed de wolf toen ook. Toch was er sprake van een zeker evenwicht en roofdieren leefden samen op aarde. Gaandeweg vestigde de mens zich in de prehistorie en ging dieren domesticeren waaronder vee. Nu werd dat vee een bezit en werd met hand en tand beschermd tegen andere dieren w.o. mensen.

Nu werd de wolf vooral gezien als een vijand omdat de wolf de dierenveehandel verstoorde.  De mens ging dieren niet alleen houden om van te eten, maar ook om te verhandelen.

Gaandeweg ontwikkelde zich ook de plezierjacht in de middeleeuwen bij de happy few.

Behalve edelherten, moest ook de wolf het ontgelden. De wolf werd de grote boze wolf. Reeds sedert de 18^e eeuw werd de wolf een bijzonder slecht imago aangekleed, ook in
sprookjes. Sedert de 19^e eeuw liep de situatie volledig uit de klauwen met de komst van de vleesindustrie, waarbij dieren veelal slecht werden behandeld en soms onverdoofd gedood om geschikt te maken voor de massaconsumptie. Wie een keurig verpakt stuk ‘biologisch’ vlees in de schappen ziet moet daar eens beter over nadenken, ook ondergetekende. Wolven werden tevens een toeristische attractie in omheinde wildparken en dierentuinen (Burgers’Zoo). Om zijn zucht naar geldelijk gewin, moordzucht te verdoezelen projecteert de mens zijn gedrag op de wolf. Die vijand nummer één werd en zelfs kinderen dode, ziekten verspreidde en veel vee dode. Zo ontstond een steeds negatievere beeldvorming over de wolf in Nederland en elders.

Deze afschildering is helaas halsstarrig. Nu sedert 1 ½ eeuw geleden de wolf zich weer in Nederland heeft gevestigd klinken er weer geluiden om de wolf te gaan bejagen. Zelfs vanuit het hoogste niveau, het Europese parlement, wiens woordvoerders niets van wolven weten.

Niet toevallig om dat moment heeft de voorzitter van de Enschedese jachtvereniging een
brief gestuurd naar de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging (KNJV) en de
Nederlandse Organisatie Jacht- en Grondbeheer (NOJG) met de dringende oproep aan de belangenverenigingen om de handen ineen te slaan en samen bij de nieuwe minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit aan te dringen op wetgeving die afschot van wolven mogelijk maakt. Deze jagers zijn echter niet geïnteresseerd in schapenleed, maar vooral in een trofee, met daaraan verbonden emoties van overwinning.  Zo was voor jagers de afgelopen 1 ½ eeuw de afwezigheid van de wolf juist een reden om edelherten en ander wild te bejagen, omdat er immers geen natuurlijke vijanden aanwezig waren. Omdat dit in Nederland niet mocht sedert de wolf sedert 2012 als beschermd dier geld zochten veel jagers hun heil in andere landen om hun buit te halen. Toen de wolf nadien Nederland weer bereikte vonden plezierjagers dat ze een schadevergoeding konden eisen omdat de wolf ‘hun’ edelherten en wilde zwijnen opaten. Directeur Laurens Hoedemaker, voorzitter van COV, VNV en Vlees.NL zei in 2019: “De natuur is een prachtige bron van scharrelvlees, met de komst van de wolf wordt die rijkdom wel wat minder.” Maar zoals iedereen zou moeten weten behoort wild aan niemand toe, ze zijn geen bezit. Ook schapenhouders klagen steen en been als hun schapen gedood of gewond worden. Ze gaan helaas voorbij aan de vraag wat anders de eindbestemming van hun vee was geweest. De vleesindustrie is een veel groter risico voor de arme schapen en zielige lammetjes. Wat men ook verdringt is dat honden veel meer schade veroorzaken. Talrijk zijn de meldingen van schapen die gedood worden door loslopende honden in weilanden. Dan heb ik het nog niet over honden die mensen aanvallen. In de moderne tijd heeft de wolf geen mens gedood in Nederland. Beter is het om geen haat en nijd te zaaien over de wolf maar in het spoor van Natuurmonumenten na te denken over hoe wolven van schapen ver te houden en de wolf een kans te geven en te bekijken hoe de wolvenstand en hun territorium zich ontwikkelt. Een wolf doden als die hondsdol is? Ja, net als bij een hond. Maar pleeg geen volkerenmoord. Het buitenland geeft hoop, zoals in Kroatië waar schapenhouders naast wolven kunnen leven. Daar ziet de schaapherder het verlies van een schaap als zijn fout: een heel andere mentaliteit dan in Nederland. Het lijkt me het beste en een fris begin om de jagersmythe van de boze wolf naar het rijk der fabelen te verwijzen.

Ronald Wilfred Jansen, Hoogeveen

www.rwj-publishing.com www.rwj-publishing.org

Natuurfotograaf. Regelmatig actief op Dwingelderveld en Nationale Park de Hoge Veluwe