Opinie menselijke maat zoek in de zorg

Roeli Mussel, bestuurder van NNCZ (Noord Nederlandse Coöperatie van Zorgorganisaties) maakt zich zorgen over de kwaliteit van de zorg in Nederland, mede omdat de financiële armslag van zorgorganisaties onder druk staat en er een tekort is aan professionele zorgmedewerkers.

Mevrouw Mossel vraagt zich of hoe we met zijn allen de zorg geregeld willen hebben. Ik heb een tijdje in een zorginstelling gewerkt. Verder geschopt dat medewerker salarisadministratie heb ik het niet. Eerst een kleinschalige instelling met informele contacten waarin iedereen zijn werk met voldoening deed. Toen moest de organisatie markgericht gaan werken. Dan zou de zorg goedkoper worden en de kwaliteit beter. Dat impliceerde schaalvergroting en fusie tussen bedrijfsonderdelen, zoals de keuken, en van organisaties om kosten te besparen. Op een cursus over een nieuw salarispakket sprak de spreker over cliënten als een markproduct. Deze trend werd versterkt door de toenemende macht van zorgverzekeringen. Zorgorganisaties gingen met elkaar concurreren en de jacht op allerlei keurmerken moest hun kwaliteit onderstrepen. Er kwam een nieuwe slag managers. Niet betrokken, maar carrièrejagers. Kille saneerders die namens het bestuur hun opdrachten uitvoerden zonder oog voor personen. Geen goedkope zeilvloer, maar een nieuw tapijt en fraai schilderij aan de wand moest de allure van de directeur onderstrepen. Opvallend was hoe de nieuwe directeur zich plotseling als een mensen- mens zagen. Ik kreeg de indruk dat
vooral de buitenkant werd opgepoetst terwijl het van binnen steeds meer ging rotten. De mensen op de werkvloer gingen lijden. Steeds meer werk in minder tijd. En veel tijd met urenregistratie voor elke handeling, in plaats van de handen uit de mouwen op de werkvloer. De organisatie werd zo groot, dat de linkerhand niet wist wat de rechterhand deed. Een en ander bracht vertroebelde communicatie, een angstcultuur en toenemende frustraties.

Voor de rest volg ik het nieuws en zie rijke zorgverzekeringen en een voorheen volledig ziekenhuis, zoals Bethesda die steeds meer wordt uitgekleed door allerlei bezuinigingen.
Wat ik in ieder geval heb geleerd uit eigen ervaring is dat de menselijke maat in de zorg steeds meer zoek raakt. Er is geld genoeg, echter de zorg is er niet ten bate van de
zorgbobo’s werkzaam in het met elkaar verstrengelde complex van zorgverzekeringen, farmaceutische industrie en zorginstellingen, maar voor de (kwetsbare) patiënten in de zorg.

Ronald Wilfred Jansen, Hoogeveen