Opinie: zorgpersoneel onder druk

De recente berichtgeving over onderbezetting bij spoedeisende hulp in ziekenhuizen in Noord-Nederland is verontrustend. Ook de situatie in ziekenhuis Bethesda in Hoogeveen is nijpend. Schrijnend is de gewonde jonge voetballer die 18 september op de stoep van het ziekenhuis lag en niet in Hoogeveen adequaat en snel geholpen kon worden, nog los van het feit of strikt de procedure helemaal goed is gevolgd. Schandalig en eigenlijk ook wat genant.

Nota bene tijdens de coronacrisis werd de spoedeisende hulp ontmanteld. Zelfs ambulances zijn niet altijd ter beschikking of te laat. Dat moet toch extra gewonden en doden opleveren. Spoedeisende hulp, intensive care, operatiekamers en verloskunde hebben zonder elkaar geen bestaansrecht. Verloskunde en de kinderafdeling zijn al eerder verdwenen uit Hoogeveen. De basiszorgpost is niet 24 uur per dag open en is in feite een huisartsenpost. Het ziekteverzuim en personeelstekort neemt toe. Als buitenstaander vraag ik me af wat daarvan de oorzaken zijn. Ik vermoed dat de werkdruk op de werkvloer erg hoog is. Zeker in coronatijd. Bovendien moet steeds minder zorgpersoneel op de werkvloer meer doen. Ook zijn de salarissen van personeel op de werkvloer te laag. Dat steekt, zeker omdat
de salarissen van het management en bestuur zo torenhoog zijn. Het is ook stuitend dat de zorgverzekeringen zich rijk rekenen en de spoedeisende hulp inkrimpt. Niet zo motiverend is  bovendien dat een zorgmedewerker de indruk heeft geen invloed te hebben op de gang van zaken en zich onvoldoende gewaardeerd voelt door bazen op de werkvloer. Ik vermoed dat veel zorgmedewerkers ook hun ei niet kwijt kunnen en tegen een bureaucratische muur oplopen waar hun bazen weer afhankelijk zijn van de topbestuurders. Menigeen heeft het vertrouwen in de (locale) politiek en partijen als het CDA verloren. Sommigen zullen te maken hebben met agressie van patiënten en familie die menen slecht geholpen te worden. Allemaal tekenen van frustraties afreageren en machteloosheid. Een aantal verpleegsters en verzorgers zijn verder veel tijd kwijt aan urenregistraties en komen niet aan echte zorgwerk toe. De bestaansonzekerheid zal ook wel een rol spelen. Hoe lang kan ik hier eigenlijk nog werken.? Wellicht willen enkelen zich verder bekwamen, maar zien hiervoor in Bethesda geen kansen. Ziekenhuis wordt betaald per behandeling, ziekenhuis krimpt in, krijgt minder geld van de zorgverzekering. Zo ontstaat in menig ook een soort sterfhuisconstructie. Sommigen zullen het noodgedwongen verhuizen (naar Emmen) en extra reistijd beu zijn. De vele aan en afloop van medewerkers en leidinggevenden zal ook niet erg motiverend zijn. Het lijkt me ook niet bevredigend door bezuinigingen gefrustreerd te worden in je werk. Stel je voor dat je als zorgverlener de keus moet gaan maken wie ik wel (goed) kan helpen of niet ?

Want eigenlijk moet elke patiënt als koning behandeld wordt met de beste mogelijke zorg.

Misschien een reden dat in Hoogeveen zorgmedewerkers niet snel in een protestmars zullen lopen, is de angst op het matje te worden geroepen van hun meerdere. Dat vreet energie.

Ik hoop dat een nieuw kabinet iets doet aan de macht van de met allerlei bedrijven in aandelen verbonden zorgverzekeringen om de acute zorg  betaalbaar en op peil te brengen. Ik hoop
op meer waardering van de zorgmedewerkers die zich het vuur uit de sloffen rennen om de zaak draaiende te houden, wat zich uiteindelijk zal uitbetalen in hogere loon en gezondere arbeidsomstandigheden in plaats van een aai op de bol, een aalmoes of een sneer. Mocht
mijn weergave te zwartgallig zijn of onjuistheden bevatten dan verneem ik dat graag.

Ronald Wilfred Jansen, Hoogeveen