Bloesemtochtje in Hoogeveen
Vanuit huis nam ik zondag jongsleden een struintocht, gestimuleerd door de mooie foto’s van de uitbundig bloeiende Japanse Kers van André Weima (Hoogeveensche Courant d.d. 2 april 2021 en Roelof Jonker (Regionieuws Hoogeveen d.d. 2 april 2021). Reden om er direct op uit te trekken is dat ik verwacht dat binnenkort de Prunus serrulata die in het voorjaar veel witte/roze bloesem heeft zal zijn uitgebloed, zeker als de temperatuur gaat dalen.
Het begon teleurstellend: geen bloeiende Japanse Kers in de Muurbloemstraat, in andere jaren meende ik ze daar wel te hebben gezien. Gelukkig bloeide een mooie Magnolia uitbundig in de tuin van een particulier aan de Boekweitlaan en de sierlijke met zacht roze voorziene oosterse boom nog aan de Middenweg. Op de Leiendijk richting de oude begraafplaats viel de eerste wandelaar mijn enorme toeter op. Ik maakte duidelijk dat ik met mijn teleobjectief niet alleen bloesem maar ook vogels fotografeer. Voordeel van de bebouwde kom is dat vogels minder schuw zijn, tenminste als ze de indruk hebben geen gevaar te dulden te hebben van mensen. Dieren kunnen goed patronen onthouden. Ik sprak met de belangstellende meneer over de groene specht die wel eens gezien wordt op de Oude Begraafplaats. Tot mijn verbazing zag ik de groene specht op de oude begraafplaats van het gazon plots opstijgen met een soort indringende, lachende roep verder op in een boom landend. Vanaf een afstand wist ik nog foto van de mooie vogel te maken: het is een vrouwtje, getuige de smalle zwarte streep onder het oog, een mannetje groene specht heeft een rode.
Er is veel leven op de dodenakker. Nestkastjes zijn bezet door pimpelmezen, koolmezen en de boomkruiper. Van achter een andere boom staand weet ik wat foto’s te maken. Ook zie ik zomergasten: spreeuwen. Die zie ik hier elk jaar. In het voorjaar komt alles tot leven. Zo hoor en ziek ik van nabij een zingende roodborst, blijkbaar op zoek naar een partner. Zo leer ik de vogelgeluiden kennen. Mijn ervaring is dat roodborsten niet zo schuw zijn en over het algemeen solitair leven buiten het broedseizoen. Ook op de Oude Begraafplaats, Japanse kersenbloesem. Het wit van de bladeren steekt mooi af tegen de blauwe lucht. Ook in de winkelstaat, de Hoofdstraat zijn mussen en duiven van nabij te fotograferen, gewend als ze zijn aan mensendrukte. De mussen zoeken tussen bladeren bij een haag naar voedsel. Opnieuw vraagt een man op een fiets vriendelijk en belangstellend wat ik met zo’n apparaat hier doe. Dit soort gesprekken vind ik wel plezierig, maar ik pas op, want ik loop met een dure camera rond. Van het zonnetje en de prettige temperatuur worden mensen vrolijk, ook ik. Kinderen spelen met de opspattende fonteintjes bij de Hoofdstraatkerk. In de Hoofdstraat sieren een rij Japanse Kersenbomen aan beide zijde de cascade. Het trekt de aandacht: men maakt foto’s van deze kleurenpracht. De kersenbloesem samen met de fonteintjes op het nieuwe plein oogt fris. Ook in het Park Dwingeland in aanbouw prijken wat Japanse Kersjes. Mensen hier reageren er enthousiast op. De Japanse Kers is dus een verrijking in Hoogeveen, dank voor de gemeente die dit verzorgt. Wat ik verder op ondervonden is dat de in veel ogen rommelige natuurplekken met veel struiken, bladeren en dergelijke meer voedsel biedt en hier nestkastjes eerder bezet zijn dan elders. Beton en louter gladde gazons zijn duidelijk minder geschikt voor broedgelegenheden. Ook blijkt dat men voor natuur niet ver weg hoeft en ook in de bebouwde kom veel te zien is. In dat licht bezien hoop ik dat het snipperbeleid van de gemeente niet zal leiden tot verschraling van de natuur.
Foto en tekst: Ronald Wilfred Jansen, Hoogeveen
