Tygo doet al jaren gewoon mee met de groep op ‘De Krullevaar’

Het is vandaag Wereld Downsyndroom Dag! Dat is niet toevallig: het is  21-03, en mensen met het syndroom van Down hebben drie van het 21^e chromosoom.

Op jenaplanbasisschool De Krullevaar in Hoogeveen is daar afgelopen vrijdag extra aandacht besteed. Eén van de leerlingen van is Tygo Krijgsman, 11 jaar oud en met het syndroom van Down. Al sinds groep 1 draait hij mee op school. Met wat extra aandacht en zijn eigen programma, maar gewoon mee in de groep.

Onderwijsassistente Esther ten Caat werkt met hem vanaf groep 1. Al vond ze dat eerst wel spannend.
“Ik had nog nooit met kinderen met het syndroom van Down gewerkt. We hadden in die tijd wel nog een jongen met het syndroom van Down op school, hij zat bij mijn dochter in de klas. En ja, van vroeger: een klasgenoot had een broer met het syndroom van Down. Maar die zagen we niet. Alleen zo nu en dan, als het feestweek was. Dan liep hij voorop bij de fanfare. Maar ik had eigenlijk geen idee wat het inhield. Dus toen Tygo op school kwam, en ik met hem moest werken, vond ik dat best wel spannend. Ik wist echt niet wat ik kon verwachten!”
Al gauw bleek dat dat nergens voor nodig was.
“Al die vooroordelen die ik had, vielen gelijk de eerste dag al weg. Wat een onzin: het was gewoon een jongetje, een heel lief en aardig jongetje. Dat wat extra hulp nodig had, wat meer begeleiding. De dingen gaan wat langzamer bij hem, maar uiteindelijk is het ook maar gewoon een jongetje. Net als alle andere kinderen: uniek.”

Inmiddels is Tygo 11 en zit hij in de middenbouw.
“Hij heeft een eigen programma, maar draait ook gewoon mee in de groep. Tygo communiceert grotendeels via gebaren. Ontzettend leuk, de rest van de klas leert er gewoon een nieuwe taal bij.”
Maar er is meer wat Tygo bijdraagt in de groep.
“We merken dat Tygo een enorm positieve bijdrage in de groep heeft. Onbewust, bewust- zeg het maar. Maar het is een feit dat het ‘anders zijn’ van Tygo erg veel invloed heeft. Je bent goed zoals je bent. Zonder voorbehoud, zonder oordeel. Dat leren we echt van Tygo. Tygo zal nooit iemand buitensluiten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd- dat is het echt het motto van Tygo. Hij troost kinderen die verdrietig zijn, hij steunt kinderen die iets spannend vinden. Hij ziet direct wanneer iemand wat extra’s nodig heeft. Als je denkt dat hij degene is die wat extra’s nodig heeft, dan heb je het mis. Tygo geeft extra’s. Het is erg mooi om te zien”.
Natuurlijk merken andere kinderen wel dat Tygo dingen op een andere manier doet en leert. Maar niemand heeft daar een oordeel over. Tygo is gewoon Tygo.
“Halverwege het jaar stroomt groep 3 bij ons in de middenbouw in. We leren elkaar dan ook nog even kennen. Ik stelde Tygo voor en vertelde dat hij het syndroom van Down heeft. Eén van de leerlingen van groep 3 zei toen: Oh, is dat dat gehoorapparaat wat hij heeft? Mooi toch!”

Natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
“Natuurlijk niet. Tygo is ook gewoon een jongen van 11 met kuren en streken. Niet luisteren, boos zijn, net iets te onhandig. Ook Tygo moet leren hoe het moet. Soms moet hij heel hard huilen in de klas, of is hij heel boos omdat hij iets niet wil. Maar erg lang duurt dat niet bij hem. Na 30 seconden is het wel weer klaar, en gaat hij gewoon verder. En zelfs daar leren wij van: hij zal nooit lang boos op je blijven en je afwijzen.”
Een verrijking in en voor de groep, noemt Esther het, een kind met het syndroom van Down in de klas.
“Absoluut. Wat wij van hem leren, dat is niet te leren uit boeken. Dit is het leven leren, op de mooiste manier die maar kan!”