Kantlijn: Is Hoogeveen echt op weg naar een schone lei?

Het rapport van de informateurs inzake de bestuurlijke en financiële toekomst van Hoogeveen is verschenen en de informateurs beschrijven onze route naar de toekomst als pessimistisch realistisch. Een kwalificatie waar menig taalkundige van zal smullen, want je kunt uitgebreid met elkaar van gedachten wisselen over wat de informateurs er mee bedoelen. Is men pessimistisch over onze toekomst en is dat realistisch? Is men realistisch over de bestuurlijke kwaliteit in Hoogeveen en daardoor pessimistisch? Het is in elk geval geen geruststellende kwalificatie.

 Door: Frits Kappers.

Het motto dat aan het rapport is meegegeven luidt: Op weg naar een schone lei voor Hoogeveen met in kleinere letters daaronder Nu nog indrukwekkend zorgwekkend. De situatie in Hoogeveen mag je gerust zorgwekkend noemen, maar indrukwekkend zorgwekkend is een overtreffende trap die bij mijn weten niet eerder is geschreven.

En dan komt als klap op de vuurpijl een afbeelding die het pessimisme bevestigt. Het vraagteken aan het eind suggereert twijfel. Men kan gaan zeggen dat het een “stockfoto” is waar het vraagteken in stond, maar met een foto editor op een tablet is dat vraagteken in seconden verwijderd. Je mag toch aannemen dat de informateurs hun rapport zorgvuldig hebben gescreend op fouten en onzorgvuldigheden alvorens het aan de openbaarheid prijs te geven?
Zo niet, dan verdienen beiden hun honorarium niet. Met andere woorden, dat vraagteken staat daar met een bedoeling.

Een belangrijke beschrijving van de verhoudingen in Hoogeveen is te vinden op pagina 10 onder nummer 3.1.4 Macht i.p.v. inhoud/lage gunfactor. “Er was sprake van een lage gunfactor vanuit de coalitie naar de oppositie. Ook werd er vaak (!) door de wethouders druk uitgeoefend op de coalitiefracties om tegen voorstellen van de oppositie in te gaan zonder dat daar een inhoudelijk argument voor was. De afzender van een voorstel was bepalend voor de beoordeling daarvan in plaats van de inhoud.”

Uit bovenstaande blijkt klip en klaar dat Gemeentebelangen, CDA en Christenunie collectief hebben gefaald in hun taak als volksvertegenwoordigers. Zij zijn het – en niemand anders – die geen bereidheid hadden tot samenwerking. Daar kun je VVD, SP, PvdA, GroenLinks, D66 en SGP geen verwijten over maken. 18-13 was veel te vaak de stemverhouding.

Het doet mij denken aan een verhaal dat de zoon van Dominee Massier mij ooit vertelde over een kwestie tussen zijn vader en de kerkenraad. Toen ergens na maandenlange voorbereiding een belangrijke beslissing over genomen moest worden stemde de kerkenraad unaniem tegen. Tot verbijstering van Massier sr. Op zijn vraag hoe dit zat werd gezegd: “Dominee, wij kunt niet tegen oew praoten, maor wal tegen oew stemmen.” Die houding is terug te vinden in de coalitie die recent is ontploft. Zo’n houding rechtvaardigt het vraagteken achter het motto. En stemt eveneens pessimistisch

Het vermogen tot het op een respectabele manier uitwerken van meningsverschillen is bij velen momenteel ver onder de maat. Dat leer je ook niet in een paar weken en dat dwing je ook niet met afspraken af.
Respect kun je niet organiseren, je dwingt het af door je houding. Het gaat daarbij niet om de ZIENSwijze, maar om de ZIJNSwijze.

In de nieuwe mores (blz 13 e.v.) zijn afspraken met elkaar gemaakt over hoe met elkaar om te gaan. Men beweert “geleerd te hebben van het verleden”. Alleen staat er niet wat men dan heeft geleerd. Nergens zie ik iets staan over het principe dat als je met één vinger naar een ander wijst, dit betekent dat je tegelijk met drie vingers naar jezelf wijst.
We zullen zien hoe het gaat uitpakken.

In de volgende iSay, die ik morgen hoop te publiceren zal ik mijn licht laten schijnen op de indrukwekkend zorgwekkende financiële problematiek.

Gebruik deze knop om het rapport te downloaden