In de Kantlijn: Hoe samen kunnen individualisten in tijden van corona zijn?
Een bericht op facebook van de door mij als zanger en beeldend kunstenaar zeer bewonderde Bert Heerink schreeuwt om een reactie die ik niet tussen alle reacties onder het betreffende bericht wil plaatsen omdat de problematiek die Bert aankaart daar te complex voor is.
Door Democranarch
Ik heb in eerdere columns geschreven over de dwangcultuur die in ziekenhuis Bethesda bestond richting personeel dat niet kon instemmen met het beleid van de Raad van Bestuur van Treant. Modern management kenmerkt zich steeds vaker door autoritaire neerbuigendheid en dwang. En dictatuur komt in diverse organisaties voor, met alle kenmerken van intimidatie en repressie die in een dictatuur bestaan.
Veel managers lijden bovendien aan grenzeloze zelfoverschatting en een deel is voor de verleidingen die hun machtspositie bood zelfs bezweken en heeft (eufemistisch uitgedrukt) heel onzorgvuldig gehandeld. Ik noem uit zelfbescherming geen namen. Wie op internet gaat zoeken vindt genoeg degelijke onderzoeksjournalistiek hierover. Of dergelijke figuren ook in (kringen van) de landelijke overheid actief zijn, lijkt me dan ook niet echt een vraag. Uiterst zorgwekkend. Maar er moet mij iets anders van het hart dus terug nu naar de hartenkreet op Facebook van Bert.
We leven momenteel in een wereld vol gigantische problemen. Het milieu hijgt amechtig en wij gaan gewoon door met de problemen te bagatelliseren of zelfs te ontkennen (zoals Wilders en Baudet dat doen) en wij knijpen ondertussen met zijn (bijna) allen moeder aarde volledig uit. Onze (achter)kleinkinderen zullen ons er om vervloeken. Bijna de helft van alle hittegolfdagen van de afgelopen 120 jaar in ons land vallen in de laatste twintig jaar. Dat zegt genoeg maar we gaan gewoon door, want we moeten en zullen op vliegvakantie.
Covid-19 krijgen we er alleen samen onder. Daar ben ik stellig van overtuigd. De besmettelijkheid en het tempo waarin het virus zich verspreidt (ook in de bloedhitte van de huidige hittegolf!) laten geen ruimte voor individuele vrijheden m.b.t. het virus. Maar hoe samen kunnen en willen individualisten zijn? Hoe bereid zijn individualisten om verder te kijken dan hun individuele neus lang is?
Ik heb er alle begrip voor dat ondernemers, zelfstandigen, artiesten en alle anderen die zelf de broek moeten ophouden vreselijk balen van alle beperkingen die hen worden opgelegd. Ik wil ook dat die beperkingen niet meer nodig zijn, liever nog gisteren dan vandaag. Maar het is kortzichtig om te denken dat dit kan.
Alle kennis over ziektes die wij hebben danken we aan de wetenschap, maar in ons individualisme accepteren we niet dat die wetenschap te werk gaat zoals die te werk gaat. Onderzoek doen, resultaten publiceren, daarop aangevallen worden, tegenonderzoek doen en daar dan weer op worden aangevallen, enzovoort enzovoort… Net zo lang tot onomstotelijk vaststaat hoe het zit.
En dat kost tijd. Of je dat nou leuk vindt of niet. Uiteindelijk zijn wetenschappelijke onderzoekers (om Wim Sonneveld te citeren) ook maar stumpers die in het duister tasten. Tot het lichtknopje is gevonden.
Als een schip lek slaat, is het pompen of verzuipen tot de bemanning het lek heeft gedicht of definitief boven water heeft. Tot die tijd zullen de passagiers de bevelen van de kapitein op moeten volgen. Dat geldt evenzeer in tijden van een pandemie. De kapitein die wij hebben gekozen ligt echter onder vuur. En voor alle duidelijkheid van mij mag er volgend jaar een andere kapitein en een andere overheid komen, maar voor nu zullen we het met deze ploeg moeten doen. En zelfs als we in ons kleine landje volkomen virusvrij worden zijn we nog steeds niet vrij, want het gevaar dreigt overal om ons heen. Wereldwijd. Veel individualisten lijken echter liever dansend op de vulkaan ten onder te gaan dan geduldig te zijn en de wetenschap ruim baan te geven. Denk maar niet dat je zonder de wetenschap Covid-19 er onder krijgt.
Ik ben er van overtuigd dat regering en OMT oprecht hun best doen om rampen te voorkomen. De harde kritiek die er wordt geleverd is ook terecht. En als een minister dan terugkomt op eerder ingenomen standpunten dan beschouw ik dat niet als zwalken. Ik vergelijk dat met de wetenschapper die na bekritiseerd te zijn op zwakke punten in een onderzoek, dankbaar voor die kritiek, de zwakke punten weg probeert te werken.
Als het om voetbal gaat leven we in dit land met zeventien miljoen bondscoaches, maar denk niet dat we nu het om Covid-19 gaat opeens met 17 miljoen wetenschappers zijn, want dan maak je een enorme fout.
