Het heftige verhaal van een corona patiënte en waarschuwing

Regio- Een corona patiënte uit de gemeente Hoogeveen die opgenomen is geweest in het ziekenhuis met het virus wil haar verhaal vertellen. Dit vooral als waarschuwing voor mensen die alle waarschuwingen en maatregelen in de wind gooien en zo moedwillig het virus verspreiden. Deze patiënte is inmiddels weer thuis en heeft het geluk dat ze aan de beterende hand is. Maar volledig herstel zal nog wel even duren.

Verwonder me over de beelden op tv, mensen die samen, dicht bij elkaar, op het strand enz. staan.

Daar zit je dan, in isolatie. Omdat ik het Corona virus ergens heb opgelopen. Waar?? Ja wie zal het zeggen. Geen idee. Eerst 8 dagen ziekenhuis, aan de zuurstof, hoge koorts, hoesten, benauwd. Af en toe komt er een verpleegkundige binnen. Even kort, de controles doen en dan weer verder. Het is druk…En dat snap ik.

Ziek en eenzaam

De deur gaat weer dicht en daar lig je dan weer. Doodziek, eenzaam, geen bezoek, bang. Want je weet niet hoe het gaat lopen, want ook ik behoor tot de kwetsbare groep. Ik heb namelijk maar een halve alvleesklier, geen galblaas, geen milt en ben diabeet….Hoe zal het gaan. ’s middags krijg je een warme maaltijd brrrr aardappels, groente, vlees. Ik moet er niet aan denken. Ik vroeg een kopje soep, die krijg ik van een verpleegkundige. Het blijkt haar kopje soep te zijn verteld ze later, zo lief!

En als je daar zo ligt, en ziet wat het virus met sommige mensen doet. Twee patiënten werden opgenomen op de IC. Later hoorde ik dat ze het niet hadden gered……. Dan word je even heel stil……..

Ook psychisch harde klappen

En ik verwonder me over de beelden op tv, mensen die samen, dicht bij elkaar, op het strand enz. Ze hebben geen idee… Ook wat het psychisch met je doet. Om daar in afzondering te liggen. Maar ook mijn man, die ze niet durven aan te spreken. Want ja, zijn vrouw heeft corona, weet je hoe zeer dat doet. Als er “gewoon” de anderhalve meter afstand word gehouden, kun je best een praatje maken. We hebben dit goed nagevraagd bij de GGD die dagelijks contact met ons heeft. Mijn man mag ook gewoon zijn gang gaan. De algemene veiligheid regels in acht nemend… Als iedereen dat nou eens deed….Ik word er erg verdrietig van, dat mensen hem bijna niet durven te groeten. Of hem even vragen hoe het met hem is. Voor hem is het ook zwaar.

En natuurlijk zijn er ook die dat wel gewoon doen gelukkig. Die mensen die vragen hoe het is. En vragen of ze wat voor ons kunnen doen. Of alle kaartjes van mensen waar je het niet van verwacht. Zo fijn!!!!

Ik wil maar zeggen, denk bij jezelf na hoe jij graag behandeld zou willen worden. Wij (Corona patiënten ) hebben het al moeilijk genoeg. Omdat het nog zo’n onbekende ziekte is. En niemand het verloop precies weet, de onzekerheid.

Ik wil iedereen bedanken die d.m.v kaartjes, bloemen, telefoontjes, appjes en facetimen met ons meeleven. Echt geweldig  Heel erg bedankt!!!