Opinie: Bloedend Hart

De binnenstad in Hoogeveen aantrekkelijker maken voor winkeliers, ondernemers en publiek blijft een voortdurende bron van ongenoegens, (tegenstrijdige) belangen en wisselende visies. Ideeën in de trant van groene verbindingsstroken, voldoende betaalbare parkeergelegenheid, monumentenzorg, winkels over de schaaf halen en centreren en meer nadruk op woonfunctie en autoverkeer opnieuw toelaten in de Hoofdstraat, de winkelstraat bij uitstek.

Een en ander verwoord in fraaie, dure rapporten, die goeddeels weer opnieuw in de bureaulade belanden. Vertegenwoordigers van de gemeente en bedrijfsleven blijven ondertussen werkbezoeken aan steden doen om inspiratie op te doen. Enkele initiatieven worden ontplooid, die deels bij het publiek wel aanslaan. Zo is het nieuwe kerkplein met fonteinen en aanlengende horecagelegenheid een aanwinst mijn inziens, evenals fraaie evenementen die soms welk de nodige kijkers trekken, maar soms ook nagenoeg niemand. De Tamboer bevalt mij als theater evenals de centrale bibliotheek. De binnenstad lijkt echter in grote lijnen (nog) niet uit het slop te komen. Ondertussen worden parkeerterreinen volgebouwd, iedereen de nieuwe parkeergarage ingejaagd en oude sierlijke gebouwen nog steeds gesloopt en de bereikbaarheid volgens mijn inschatting niet opgeschaald. Veel fysieke winkels hebben het bovendien erg moeilijk de laatste 10 jaar, ook in de hand gewerkt door het populaire internet shoppen, wat spijtig is voor de hardwerkende middenstander. Deze inzet wordt niet altijd beloond, want de bezoekersaantallen in de stad blijven veelal mager. Als de winkels niet open zijn, lijken veel mensen veelal liever thuis te blijven. Men komt in de stadscentrum omdat men veelal moet, niet omdat men altijd wil. Mogelijk mede liggend aan de hoge parkeertarieven, slechte bereikbaarheid van de stad, het ontbreken van echte publiekstrekkers, zoals een fraai museum en subtiele winkels. Veel oudere mensen voelen zich bovendien niet veilig rond een uur of vijf ’s avonds. Misschien in de hand gewerkt door aanwezigheid van asielzoekers en jongeren (geen verwijt naar hen toe), die in de beleving van stadsbezoekers weinig goeds in de zin hebben. Ook het recht toe recht aan stratenpatroon met veel hoog- en betonbouw, het verlies aan monumentale gebouwen en kanalen draagt bij aan de sfeerloosheid. Het oogt allemaal wat kil. Zo worden gondelvaarten in een kader van een Vincent van Gogh route nu wel erg lastig.

Het actuele conflict binnen de Werkgroep Ontwikkeling Stadscentrum, waarin ondernemers zich gepasseerd voelen door een blijkbaar zelfbenoemd bestuur, is weer een teken aan de wand voor de machte en besluiteloosheid. Als eenvoudige burger kan ik ook geen pasklare oplossing kan bedenken. Maar een stadscentrum moet meer zijn dan leegstaande winkels en reclamelichtbakken. Het is spijtig dat velen zich nu terugtrekken achter de tv en computer (voor winkelinternet shoppen) en de levendigheid van het stadshart zoals in de jaren ’60—’80, verloren is gegaan, waarmee ook de sociale functie van het centrum kwijt verloren dreigt te gaan. Ik meen dat Hoogeveen toch meer aandacht moet steden aan de complementaire eigenschappen (sfeer, leisure, uitstraling, bereikbaarheid e.d) in het stadscentrum, dat funshoppers zal trekken.

Ronald Wilfred Jansen, Hoogeveen