Carla van de Wiel: Een bestuurder met buikpijn

Op de site van TREANT reageert Carla van de Wiel voorzitter raad van bestuur Treant Zorggroep over het sluiten van de kinderafdelingen,  en verloskunde van Bethesda . En de geplande demonstratie zaterdag.

Een bestuurder met buikpijn

Het sluiten van twee afdelingen klinische kindergeneeskunde en klinische verloskunde. Het is het laatste dat je wilt doen als ziekenhuisbestuurder. Maar het kan niet anders: een structureel tekort aan kinderartsen dwingt ons de klinische kindergeneeskunde en klinische verloskunde op één locatie te concentreren. De afgelopen weken waren de moeilijkste uit mijn Treant-bestaan. Ik had er de afgelopen dagen en weken letterlijk buikpijn van.
De zorg voor (jonge) kinderen en hun ouders is essentieel voor een ziekenhuis. Een collega op locatie Bethesda zei vandaag tegen me: “Zo wordt de ziel uit het ziekenhuis gehaald”. En zo voelt dat voor heel veel collega’s en bewoners. Ook tijdens de verschillende bijeenkomsten met medewerkers en verloskundigen waren er emotionele reacties en was er onbegrip.

Daar sta je dan als bestuurder. Met pijn in je buik en lood in je schoenen een besluit toe te lichten dat je niet wilt hoeven nemen en alleen maar verliezers kent. Toch sta ik achter ons besluit, omdat een voortdurend tekort aan kinderartsen geen andere keuze meer laat. Veilige en betrouwbare zorg voor onze patiënten gaat boven alles. Nog erger dan afdelingen sluiten is het om uit te moeten leggen dat er onverantwoorde medische risico’s zijn gelopen omdat kinderartsen langdurig te veel werkdruk hebben en niet fit zijn.

De mate waarin een duister complot achter dit besluit vermoed wordt, maakt me verdrietig. Zo schrijft een mevrouw op Facebook dat ‘Treant dit al tijden van plan was’ en dat ‘het ze een zorg zal zijn dat patiënten er slechter van worden’. Dat raakt me omdat het de meer dan 6.500 medewerkers van Treant te kort doet die iedere dag hun bed uitkomen om de beste zorg te leveren. Niemand wil afdelingen sluiten. Voor niemand is dit een ‘leuk’ of ‘gunstig’ besluit.
Inmiddels ben ik er wel aan gewend geraakt om op social media uitgemaakt te worden voor alles en nog wat. Kritiek, daar moet je als bestuurder tegen kunnen. Sterker: vaak motiveert het me om mijn werk nog beter te doen. Maar wat ik oprecht niet begrijp, is de behoefte van sommigen om Treant af te schilderen als de tegenstander. Zo vraagt iemand op Facebook of er aangifte gedaan kan worden bij de politie tegen het bestuur van Treant. Iemand uit Hoogeveen schrijft op Twitter ‘in oorlog’ met Treant te zijn. Ook wenst hij mij op zijn site nog veel buikpijn toe, waarvan akte.
Morgen moet een lawaaidemonstratie Treant ‘op andere gedachten brengen’. Hoezeer ik ook begrijp dat mensen boos zijn en uiting willen geven aan hun frustratie, een dergelijke demonstratie helpt niet om meer kinderartsen naar onze regio te krijgen. Als bestuur van Treant hebben we niets te kiezen. Er valt niets terug te draaien. Ik kan geen kinderartsen uit de hoge hoed toveren. We staan letterlijk met de rug tegen de muur. Belangrijk nu is om ervoor te zorgen dat we met de kinderartsen die we wél hebben zoveel mogelijk jonge patiënten en hun ouders van goede zorg kunnen voorzien. Daarom concentreren we de klinische kindergeneeskundige en verloskunde op één ziekenhuislocatie (in dit geval in Emmen). Elke andere keuze dan concentreren in Emmen leidt tot onverantwoorde medische risico’s.

Het echte probleem is een tekort aan kinderartsen in onze regio. Landelijk zijn er genoeg, ze willen alleen niet naar Noord-Nederland komen. Volgens voorzitter Károly Illy van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde omdat het moeilijk is om ze uit de Randstad te krijgen. Daar moeten we werk van maken. Lawaai maken? Graag! Ik zou zaterdagochtend meedoen, als ik wist dat het zou helpen om meer kinderartsen naar onze regio te krijgen. Met elkaar ‘in oorlog’ zijn helpt in ieder geval niet. Laten we in plaats daarvan zorgen dat het lawaai te horen is bij kinderartsen in de Randstad. Laten we hen samen verleiden om in onze regio te komen werken.
Ik las op Facebook een reactie van een mevrouw die verwacht dat de bestuurders van Treant er zaterdag niet zullen zijn omdat wij dan in ons tweede huis op de Bahama’s zouden zitten. Dat klopt. Ik ben zaterdag inderdaad thuis. In Zwolle welteverstaan. Om me voor te bereiden op een nieuwe werkweek. Waarin ik – samen met 6.500 geweldige collega’s – opnieuw alles uit de kast haal om Treant door deze moeilijke periode heen te loodsen.

Carla van de Wiel
voorzitter raad van bestuur Treant Zorggroep

Bron: TREANT